Stúdentablaðið - 01.12.1939, Blaðsíða 22

14
STÚDENTABLAÐ
sumum fannst jafnvel óþarfi aö setja nokkrar
reglur þar, sem fullorðnir menn búa. Þetta
hefir breytzt ár frá ári og er nú svo komið,
að Garðbúar sjálfir hafa frekar-hert á regl-
unum.
Þegar ég er spurður um reglur þær, sem
Garði er stjórnað eftir, get ég svarað í stuttu
máli, því að reglurnar miðast allar við eina
höfuðreglu, sem orða mætti á þessa leið: Þeir,
sem vilja stunda námið af kostgæfni, skulu
hafa næði til þess. Allar reglurnar, sem ekki
eru margar, miðast við að þessi regla sé tryggð.
Þetta kann nú að þykja litil reglusemi á stóru
heimili, en ég vil fullyrða, að ef henni er
framfylgt, þá sé Garði vel borgið í framtíð-
inni.
Ýmsum finnst að sjálfsögðu, að Garður eigi
að vera miðstöð alls stúdentalífs og er fjarri
mér að neita því, en hinu held ég fram af-
dráttarlaust, að fyrst og fremst beri að tryggja
þeim vinnufrið, sem í húsinu búa. Þegar vafa-
samt er um að samríma almennt stúdentalíf
og vinnufrið Garðbúa, þá ganga Garðbúar
fyrir.
Það á að vera eftirsóknarvert að búa á
Garði, bæði hvað húsnæði snertir og mögu-
leika til náms. Meðan svo er, er alltaf
hægt að útiloka þá stúdenta, sem truflað gætu
að hægt sé að fylgja þessari grundvallarreglu.
Það má ekki gleyma því, að meðal stúdenta
finnast tilfinninganæmir og oft ofstækisfullir
hugsjónamenn, sem berjast fyrir hugsjónum
sínum, án þess að líta á aðstæður sambýlis-
manna sinna. Mestan hluta vetrarins eru á
Garði taugaóstyrkir menn í próflestri, sem
þola allt illa. Hlutverk Garðsins er að fara
meðalveginn, þannig að allt gangi stórslysa-
laust. Þetta hefir tekizt hingað til, og er ein-
göngu stúdentum sjálfum að þakka.
Þegar í upphafi völdust á Garð úrvals menn
og hefir það haldizt síðan með örfáum undan-
tekningum. Fyrstu Garðbúarnir hafa mótað
lífið á Garði og mótað það vel. Mun það ætíð
verða þeim til sóma, eins og það á að verða
þeim sem á eftir koma sómi að halda í horf-
inu og endurbæta.
Garðbúum og öðrum ungum stúdentum
kann að þykja Garðsstjórn nokkuð væg í
sumum tilfellum, því að æskan er grimmlynd
á sína vísu. Réttlætistilfinningin er sterk og
dómarnir harðir, og krafan um að fá dóm-
unum framfylgt sterk. Þetta skal ekki taka
sem last, miklu frekar sem lof. Það er vafa-
samur ágóði af lífsreynslunni að breytast svo,
að dómarnir verði vægari, því að það er eigin-
lega viðurkenning á veikleika mannsins og
óhæfni hans til að breyta réttlátt. Þetta kem-
ur greinilega í ljós þegar æskan lýsir við-
bjóði sínum á aðgerðum eldri manna, er þeir
nota ýmsar krókaleiðir til þess að friðþægja
samvizku sinni, þegar þeir breyta á móti rétt-
lætistilfinningunni. Má vera, að rétt sé sú
almenna skoðun, að heimurinn sé þannig
gerður, að ekki sé hægt að lifa eftir eigin
réttlætistilfinningu, en að ætlast til að hug-
sjónarík æska trúi þessu, er vantraust á sjálft
réttlætið.
Það kann að þykja óviðkomandi afkomu
Garðs á undanförnum fimm árum, það sem
að framan var sagt, en mín skoðun er sú, að
afkoman byggist á íbúunum og þeirra hugs-
unarhætti en ekki á þeim reglum, sem settar
eru, oft til þess eins að brjóta þær, að meira
eða minna leyti.
Heyrzt hafa raddir um að skortur sé á, að
stúdentar fái það uppeldi, sem æskilegt væri
á Garði. Er þá oftast vitnað i enska skóla
sem fyrirmynd. Því ber ekki að neita, að
nokkuð er til í þessu, og að æskilegt væri að
endurbæta þetta. Ýmsir erfiðleikar eru þó,
sem erfitt er að yfirstíga, og þeirra stærstur
er fjárhagur islenzkra stúdenta. Frá byrjun
hafa margir af Gai'ðbúum haft fæði hjá skyld-
fólki eða kunningjum úti í bæ og margir hafa
kennt fyrir fæði. Garðstjórn hefir frá byrjun
tekið þá stefnu að láta Garðbúum verða það
frjálst hvort þeir kaupa fæði á Garði eða ekki.
Ef Garðbúum væri gert það að skyldu að
kaupa fæði á Garði, mundi það eitt af fjár-
hagslegum ástæðum útiloka marga beztu
mennina frá að búa á Garði. Mín skoðun er
sú, að vafasamt sé, hversu skapferli íslenzkra