Fálkinn - 12.11.1948, Síða 13

FÁLKINN.
13
KROSSGATA NR. 705
Lárétt skýring:
1. Mylsna, 4. ljúga, 10. nögl, 13.
bindi, 15. afmarka, 16. málgagn, 17.
reikull, 19. hallandi, 20. laumast, 21.
röddu, 22. svað. 23. neitun, 25. frá-
sögn, 27. brestir. 29. veisla, 31. frels-
arar,34. fangamark, 35. hanga, 37.1eik,
38. ilma, 40. uppeytt, 41. ósamstæðir
42. samtenging, 43. kornkaupmaður,
44. lofttegund, 45. fyrirburðinum, 48.
op, 49. verslunarmál, 50. neyðar-
merki, 51. hreyfast, 53. frumefni, 54.
ull, 55. höfðu yndi af, 57. beiðnir,
58. stúlkna, 60. mynduð, 61. svar,
63. leiðann, 65. verkfæri, 66. lok,
68. stefna, 69 ílát, 70. fornafn ein-
valdsherra, ef. 71. forsetning.
Lóðrétt, skýring:
1. Eldstæði, 2, þramma, 3. vökva,
5. félag, 6. falla, 7. úrganginum, 8.
jálkur, 9. ósamstæðir, 10. náður, 11.
líffæri, 12. æra, 14. þögult, 16. brauð
gerðarmenn, 18. borg, 20. halda á, 24.
dánar, 26. kynnir, 27. eyðilagðs, 28.
kyrrðar, 30. umbúðirnar, 32. drungi,
33. niðurlagsorð, 34. maður, 36.
léttur, 39. bit, 45. drukkið, 46. áflog,
47. straumkastið, 50. arfi, 52. eind,
54. setur, 56. lengst, 57. kúla, 59.
mótsetning, 60. óhreinindi, 61. elsk-
ar, 62. hvílist, 64. stórfljót, 66, tveir
eins, 67. ósamstæðir.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 704
Láréttí ráðning:
1. Slco, 4. rabbaði, 10. blá, 13.
Elsa, 15. krúna, 16. klút, 17. girta,
19. ála, 20. floti, 21. falt, 22. kar,
23 leti, 25. mals, 27. kari, 29. S.B.
31. gapastokk, 34. sá, 35. tala, 37.
akarn, 38. utan, 40. alin, 41. R.R.
42. Ú.G. 43., raka, 44. nam, 45. á-
sauðir, 48. kið, 49. Dr. 50. Óla, 51.
nag, 53. Ra. 54. Fram, 55. unun,
57. flasa, 58. malir, 60. sleða, 61.
krá, 63. raðar, 65. Loki, 66. vansa,
68. nutu, 69. áti, 70. lófatak, 71. rit.
Lóðrétt, ráðning:
1. Seg, 2. klif, 3. Osram, 5. ak, 6.
brák, 7. búlausa, 8. anar, 9. Ð.A
10. bloti, 11. lúti, 12. áti, 14. at-
lagan, 16. klerkur, 18. Atla, 20. flak,
24. ástandii, 26. sparsama, 27. kóng-
inum, 28. mánaðar, 30. balar, 32.
Akra, 33. trúð, 34. sakir 36. lim, 39.
tak, 45. álasa, 46. umturna, 47. ran-
ar, 50. óraði, 52. gulan, 54. fleki,
56. niður, 57. flot, 59. rati, 60. slá,
61. kaf, 62. ást, 64. Rut. 66. vó, 67.
A.A.
ekki gert ykkur eitt. — Mér er kunnugt
um það.“
„Mér verða margskonar hrellingar af að
láta hana lifa áfram,“ sagði Indverjinn.
Hann sneri sér að Cornell og fyrirlitning-
arbros kom á varir honum.
„Þér eigið enn yfir 40,000 dollara eftir
af tryggingarfénu,“ sagði hann hægt. „Þér
skuluð ekki iialda að ég hafi glejunt því.
Hvar geymið þér peningana .... hérna?“
Cornell hristi höfuðið. Nú fannst hon-
um vottur af von.
„Takið þessa 40.000 dollara og sleppið
okkur. Við skulum aldrei minnast á það,
sem við vitum um yður,“ sagði hann stam-
andi.
„Hvar eru peningarnir?“ spurði Eld-
flugan.
„í geymsluliólfi . . . . á gistihúsinu. Látið
ungfrú Truby fara og sækja þá!“
„Ómögulegt. Hún er viðsjálli en svo að
þorandi sé að sleppa henni,“ sagði Eld-
flugan.
Hann smellti fingrum.
„Bindið þau við stólpana!“ sagði hann
og sneri sér frá þeim.
Annar böðullinn þreif í handlegginn á
Helen og dró hana að stól. Það var eins og
þessir menn væru undir dáleiðsluáhrifum
þegar þeir voru staddir nærri Eldflugunni.
Helen barðist við að losa sig, en það var
eins og böðlinum yxi ásmegin í nærveru
liins dökka kynblendings. Böðullinn sveigði
hendur hennar aftur fyrir stólbakið og
batt þær, og fæturna sömuleiðis. Svo hjálp-
uðust þeir báðir að þvi að binda Cornell,
sem veinaði hátt. Eldflugan stóð og smá-
stappaði fætinum í gólfið.
„Eg verð að fá hjá yður umboð,“ sagði
hann vð Cornell.
Kaupmaðurinn kinkaði kolli í ákafa.
Þeir fengu honum penna og pappír og
slökuðu á böndunum meðan hann var að
skrifa. Veslingurinn, hugsaði Helen með
sér. Honum dettur í hug að bófarnir hlífi
okkur þegar þeir sjá peningana! Eins og
þeir meti ekki meira að losna við okkur.
Peningarnir eru ekki nerna svolítill kaup-
bætir.
Eldflugan leit á úrið sitt. Allt var búið
undir íkveikjuna í vefnaðarvörubirgðunum,
eins og venjulega. Tveggja sentimetra kert-
isstúfurinn stóð tilbúinn í púðurrákinni og
ekki annað eftir en að kveikja á honum.
„Ef maður ekur fljótt, Glenn, er hægt að
komast á gistihúsið á sjö mínútu,m,“ sagði
Indverjinn hugsandi. Sjö mínútur fram og
sjö mínútur til baka og fjórar mínútur að
auki til þess að taka við peningunum, lijá
ármanninum .... það eru átján mítútur.
Þú liefir eitt kortér.“
„Á ég að taka bifreiðina?“ spurði Glenn.
„Nei, hún er of dýrmæt til að trúa þér
fyrir henni. Og liver veit nema hún veki
eftirtekt. Við höfum valcið talsvert mikla
eftirtekt i Alhany. Þú verður að ná þér í
aðra bifreið.“
Glenn tók við umboðinu og hvarf út úr
dyrunum. Eldflugan fór aftur að stappa
fætinum í gólfið. Helen gat ekki betur séð
en hann væri órór. Hún leit á Cornell.
Hann sat hnípinn í böndunum eins og
gamall maður.
Lock Mereditli sat í ársalnum á gisti-
húsinu og hélt á dagblaði. Hann reylcti
pípuna sina og þagði. Þessi éinkanjósnari
var hættulegastur þegar hann var svona
sakleysislegur á svipinn. Þá vissu þeir sem
þekktu hann, að heilinn í honum starfaði
eins hratt og liraðpressa.
Hann hafði grunað hvað gerast mundí í
Melville Bar hálfri minútu áður en gaura-
gangurinn bófst. Og liann liafði gert sig
hálfósýnilegan áður en böðull Eldflugunn-
ar neyddi Helen til að dansa við sig. Lock
hafði ekki hugmynd um að bófarnir sátu
líka um hann sjálfan. Hann þekkti ekki
þessa menn .... og þeir ef til vill ekki
hann, en það nægði þeim að sjá að hann
var með Dott.
í augnablikinu komst hann ekki úr
sporunum, og það var þessvegna sem liann
var svona frómlegur á svipinn og þolin-
móður. í rauninni ásakaði hann sinn innra
mann fyrir auvirðilega ragmennsku, af því
að hann hafði svikið vini sína á stund neyð-
arinnar. Hann hafði rölt upp í gistihúsið
aftur vega þess að liann vissi að peningar
Cornells væru geymdar þar. Þeir mundu ekki
skilja eftr 40.000 dollara fyrr en í fulla
hnefana. Hann þóttist viss um, að einhver
mundi koma og sækja peningana. Nú stað-
næmdist bifreið við stéttina á móti, og ískr
aði i hemlunum um leið. Eftir dálitla stund
kom inn maður i köflóttum úlstei'frakka,
lierðabreiður og ábúðai'mikill. Lock bar
dagblaðið fyrir andlitið.
Gesturinn gekk rakleitt að afgreiðslu-
borðinu og rétti fram umboð, sem sýndi að
liann ætti að taka við handtösku Ben Cor-
nells. Honum var afhent taskan og svo
fór liann aftur út að bifreiðinni.
Dock Mereditli stóð við vinduhurðina og
liorfði á eftir honum. Hann hripaði eitthvað
i vasabók sina. Svo rólaði hann að afgrciðslu
borðinu og tók símann, eins og í leiðslu.
í sama bili heyrðist ógurlegur hávaði
utan af götunni. Fjögra hurða Sedan-bif-
reið snarstansaði við dyrnar með braki og
brestum og hurð var skellt aftur og Dave
Dott blaðaljósmyndari kom æðandi inn í
gistihúsið.
„Hvar er Helen Truby?“ spurði hann án
þess að líta á Meredilh, eins og hann liefði
talið sjálfsagt að finna hana þarna. Enda
liafði svo verið umtalað ef eittlivað óvænt
lcæmi fyrir.
Lock sýndi honum blaðið í minnisbók
sinni. Hann liafði skrifað firmanafn sem
stóð aftan á vörubílnum sem Glenn liafði
komið i. Lock tók símatólið og bað um
samband við glæpalögregluna.
Eftir augnablik þreif liann i handlegg-
inn á Dott og dró hann með sér út í bif-
reiðina. „Aktu eins og þú kemst,“ sagði
liann.