Vaka - 01.04.1927, Blaðsíða 83

[VA'IvA']
ORÐABELGUR.
Úr bréfi til frænku minnar fyrir austan fjall. Það er
ekki af því, að þú vitir það ekki betur sjálf, sem mig lang-
ar til þess að segja þér, að þú varst Ijómandi falleg, þeg-
ar eg dansaði við þig í réttunum á dögunum. Þú barst
stutta léreftskjólinn þinn eins og kóngsdóttir og þegar
þú hristir lokkakollinn, sem Reykvíkingar kalla passíu-
hár, þá hrutu neistarnir af honum.
Nú geri eg ráð fyrir, að eldur verði af einhverjum þess-
ara neista. Að þú eignist bónda, bú og börn. Þú ert 17
vetra nú. Hvernig heldurðu, að léreftskjóllinn og lokka-
kollurinn líti út eftir svona 10—20 ár, þegar þú kemur
að heimsækja gamla kunningja frá kvennaskólaárun-
um í Reykjavík?
Sannleikurinn er sá, að það er ekki hægt að klæða sig
illa fyrir stúlku á þínum aldri. Þú ert falleg hvaða tusk-
ur sem þú hengir utan á þig og því yndislegri sem tusk-
urnar eru færri. En þeir koma tímarnir, að hreifingarn-
ar verða þyngri, vöxturinn aflagast, augun dofna, hár-
ið fölnar. Þá byrjar vandinn að klæða sig. Athugaðu
kventolkið í höfuðstaðnum, sem gengur á erlendum
húningi. Allur fjöldinn af ungum stúlkum klæðist ágæt-
lega, margar fullorðnar, fáar rosknar. Til þess að klæða
vel roskna konu þarf mikinn smekk og góð efni. Hér er
úr nógum saumakonum og talsverðum peninguni að
moða, og samt fer það svona. Hvernig mun þá fara um
kjólbúninginn í sveitinni?
Eg hef séð allt of mikið af hálfrosknum aðkomu-
konum ganga um eins og afturgöngur i erlendum stór-
bæjum, af því að þær voru orðnar aftur úr hinni hrað-
fara og harðráðu tizku. Samt komu þær oftast úr smá-
hæjum, sem voru á stærð við Reykjavík. Eg er hraiddur
um, að þig muni með tímanuin vanta bæði tízkublöð og
saumakonu á Grund. Og hver kann að skerða lokkana
þína eftir nýjasta sniði? Varaðu þig á, að gainlir kunn-
ingjar þínir verði ekki myrkfælnir, þegar þú heimsækir
þá um hávorið.
En islenzkar konur eiga búning, sem getur hjargað
þeini frá þessari fordæmingu. Það eru peysufötin. Flest-
ir þjóðbúningar, sem svo eru nefndir erlendis, eru
13