Nýtt kirkjublað - 01.10.1911, Qupperneq 2

218
NÝTT KXRKJUBLAÐ
ham að austan, og meS honum fæðist ísrael og saga Hebrea,
og drottinn birtist enn, og jafnvel betur en fyr; hann og engl-
ar hans neyta matar i tjaldi forföðursins; hann verður ætt-
feðraguð, þjóðguð, góður og líknsamur við sína þjóð, þegar
hún varðveitir lians boðorð, en harður og hlutdrægur við ó-
vini Israels.
Og þessi trúarbrögð haldast alla tið síðan — þrátt fyrir
mótmæli nokkurra hinna andríkustu spámanna, — þessi trú-
arbrögð haldast fram að Krists dögum, þessi útvalningarsaga
Gyðinga heldst eftir Krists daga, eftir eyðing Jerúsalem og
heldst (með breytingum) alt til þessa dags hjá öllum megin-
flokkum kristninnar. Og öll bókfræðin sem segir sögu Gyð-
iuga, er beinlínis og bókstaílega kölluð „guðs orð“, hver staf-
ur því óyggjandi, og leggur lífið og dauðann um tíma og ei-
lífð fyrir gervalt mannkyn veraldarinnar!
Sjáum nú til: Sé nú, eins og stendur enn í barnafræð-
um vorum, „öll biblían trúarhók vor kristinna manna“ —
eins og siðabótarmenn 16. aldarinnar kendu í játningarritum
sínum, og trúboðar vorra tíma og ströngustu rétttrúnaðarprest-
ar enn kenna; fer þá ekki að vandast málið? Því einungis
sáralitið brot af kristnum þjóðum fylgir nú þessum trúar- og
lífsskoðunum. Er þá nokkurt vit í því að kenna lengur börn-
um og æskulýð þessa bókstafstrú óbætta?
Eg tek þetta lauslega fram hér, vegna þess, að þegar ár-
ið eftir að eg var fermdur, vaknaði, mér óafvitandi, þessi eða
skyld vantrúarstefna, hjá mér gagnvart sögum og kenningum
Gl.-testamentisins; var eg því gagnkunnugur frá blautu barns-
beini, og hafði heyrt marga, þar á meðal báða foreldra mína
tala um að ekki mætti skilja það alstaðar bókstaflega. Það
bætti og um fyrir mér, að ungur miðlungi vandaður norð-
lingur, sem var við nám hjá frænda mínurn um veturinn, var
trúleysingi mikill og fullyrti við mig að biblían væri full af
forneskju og kerlingabókum, að Jesús hefði aldrei gert krafta-
verk, hefði verið spámaður, en aldrei risið upp, o. s. frv.
Mig hrylti við þessu, og sagði þó ekki eftir honum; hugsaði
mér, að eg skyldi prófa alt sjálfur, þegar eg yrði stór. Að
eitthvað var bogið, það leyndist mér ekki.
Svo liðu dagar og ár og eg varð fullorðinn — að kalla;
var eða Jiótti vera trúræknari en margir aðrir unglingar og