Vikan - 25.08.1966, Blaðsíða 2

5? cc
*-*h VÖ
í FULLRI ALVÖRU
Frekjan - þjóðarein-
r
kenni Islendinga
Ef einhver þjóð hefur orðið
heimsfræg fyrir frekju, þá eru
það líklega helzt Þjóðverjar.
Þýzkur íslandsvinur, sem hér
var á ferð og þekkir orðið náið til
íslendinga, lét svo um mælt í
takmörkuðum hópi, að ugglaust
væri það lán fyrir heiminn, að
fslendingar væru aðeins innan
við tvö hundruð þúsund. Hann
sagði: „Ég er ýmsu vanur úr
heimalandi mínu og kippi mér
ekki upp við smámuni, en það
verð ég að segja, að alveg hef- (
ur gengið fram af mér stundum,
hvað fslendingar geta verið frek-
ir. Maður gæti látið sér detta í •
hug, að íslendingar væru almenn
plága, ef þeir væru 200 milljón-
ir í stað þúsunda".
Alir vita, að Þjóðverjar þj'kja
hvimleiðir túristar, en eftir því
sem ég hef fregnað, eru íslend- j
ingar á góðri leið með að vekja |
á sér samskonar athygli, þar sem
þeir koma helzt við í útiöndum.
Að ekki sé talað um flott.ræfils- i
háttinn, sem er kapítuli út af
fyrir sig.
Frekja er menntunarskortur og
sá menntunarskortur á ekkert
skylt við skólalærdóm. Lærðir
menn eru því miður oft ómennt-
aðir og frekir. Það sem ég undr-
ast mest, er sú óskammfeilna
frekja manna í háum stöðum,
jafnt hjá einkafyrirtækjum sem
því opinbera, þar sem búast
mætti við að illa siðaðir menn
kæmust síður í þesskonar stöð-
ur. En sennilega er það vegna
þess, að frekir og illa siðaðir
menn eru duglegri að olnboga sig
áfram. „Með frekjunni hefst
það“ er máltæki, sem stundum
heyrist og menn hafa gjarnan í
munni, þegar þeir hafa komið
einhverju áfram með tillitslausu
framferði. Ekki er örgrannt um,
að sumum framámönnum finnist
það veikleikamerki að sýna ekki !
af sér þótta og frekju, jafnvel ;
þótt engin ástæða sé til.
Byrjunin er sú, að börn eru al- '
mennt frek við foreldra sína og
illa öguð og í skólunum heldur
agaleysið áfram. Og hvergi kem-
ur frekjan skýrar í ljós en í um- ’
ferðinni á götum og vegum svo í
og í umgengni. í því sambandi
dettur mér í hug maður, sem ég :
sá fyrir fáeinum dögum. Hann
kom með slangur af gosdryklc.ia- ■
flöskum út úr búð og henti þeim
svo þjösnalega inn í bílinn sinn,
að flestar fóru í mél. Þá sópaði
hann glerjahrúgunni út á götuna
og ók svo sjálfur yfir hana um
leið og hann tók af stað.
Þar var dæmigerður íslending-
ur á ferð. G.S.
2 VIKAN
VfSUR VIKUNNAR
Nú rekur hver ráðstefnan aðra er nóttin niðar af glaumi
með ræðum og hátíðafundum norrænnar veizlugleði.
þar tala menn yfirleitt tungum
tveim — og fleiri á stundum. En þótt á þingum og mótum
af þekking sé málum hagað
Þar sitja menn sáttir að kalla um árangur þeirra allra
en sumum er léttast í geði af einskærri hógværð er þagað.
:Rekst tröllaukinn klettur á jörðina, eftir tæp tvö ór?
IÞetta er töluvert athyglisverð spurning, og því miður
igetur svarið allt eins orðið iókvætt. Úti ( himingeimn-
tum er risavaxinn klettur ó ferðinni, einn og hólfur kíló-
imeter á kant, ef rétthyrndur væri. Hann er leifar af
ístjörnu, sem splundraðist, og heitir Ikaros. Og eins
iog hann stefnir núna, er ekkert líklegra en hann rek-
iist á þessa vora jarðkúlu hinn 20. júlí 1968, og gíg-
lurinn, sem myndast myndi, lenti Ikaros á landi, yrði
inógu stór til að gleypa alla New York borg með skúr-
lum, hjöllum og skýjakljúfum, svo ekki sæist tangur
ceftir. Við flytjum grein um þennan ógnþrungna klett
tog meira að segja mynd af honum.
Í NIESTU VIKU
Heiiagur Jón og hefnarinn, heitir grein eftir Ævar R.
Kvaran, sem um árabil hefur verið feikn vinsæll út-
varpsfyrirlesari, en hefur nú tekið að rita greinar fyr-
ir Vikuna af og til. Þessi hans fyrsta grein er um Jón
biskup Ögmundsson og kraftaverk, sem hann gerði
úti í Niðarósi, þegar hann var að læra, stórmerki, sem
allir undruðust, og ekki sízt kóngurinn. Þá má nefna
greinina Mannfórnir, sem fjallar um álagið á íslenzk-
um húsbyggjendum, sem verða árum saman að standa
í stöðugu stríði við lánafjárskortinn og iðnaðarmanna-
vandann, svo ekki sé minnzt á það vinnuslit, sem því
fylgir að koma sér upp þaki yfir höfuðið, ekki sízt
núna eftir að Seðlabankinn hefur mælzt til þess að
dregið sé úr (!) lánum til húsabygginga, meðan allir
eru í húsnæðishraki og hárri leigu. Af öðru efni er
rétt að nefna greinarkorn um siðferðið í Svíþjóð, þar
sem fimmta hver eiginkona kiknar undan því að halda
hjúskaparheitið, og hvað þá um eiginmennina? —
myndafrásögn frá Indlandi og ýmislegt fleira, auk
fastra liða.
í ÞESSARIVIKU
PRENTAÐI SEÐLANA HEIMA. Bls. 4
NÝNAZISTAR - ÞEIR HAFA EKKERT LÆRT
OG ENGU GLEYMT Bls. 10
IHELGARDVÖL í PARÍS. Smásaga ...... Bls. 12
MODESTY BLAISE.................... Bls. 14
EFTIR EYRANU ..................... Bls. 16
íí ÞÁ GÖMLU GÓÐU DAGA. Bls. 18
ANGELIQUE OG SOLDÁNINN Bls. 22
GIANMARIA YFIRVINNUR FEIMNINA. Smá-
saga................................ Bls. 24
ÉG ER ALIN UPP VIÐ MEISTARA JÓN. Viðtal
við Jakobínu í Garði.................. Bls. 26
VIKAN OG HEIMILIÐ. Ritstjóri Guðríður Gíslad. Bls.46
Auk þess: Skrýtlur, krossgáta, stjörnuspá, Pósturinn og
ýmislegt fleira.
attstjórt: Gísli Sigurðsson (ábm.). Blaðamenn: Sigurð-
ur Hreiðar og Dagur Þorleifsson. Útlitsteikning: Snorri
Friðriksson. Auglýsingar: Ásta Bjarnadóttir.
Ritstjórn og auglýsingar: Skipholt 33. Símar 35320,
35321, 35322, 35323. Pósthólf 533. Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadreifing, Laugavegi 133, sími 36720. Dreifingar-
stjóri: Óskar Karlsson. Verð í lausasölu kr. 30. Áskrift-
. arverð er 400 kr. ársþriðjungslega, greiðist fyrirfram.
Prentun: Hilmir h.f. Myndamót: Rafgraf h.f.
FORSlÐAN
Á þeim t!ma, sem forsíðumyndin að þessu sinni
sýnir, voru bifreiðarnar enn ó barnsskónum. Teikn-
arinn hefur stillt sér upp ó búluvarða í París og
teiknar þar Renault — líklega 1905 árgerð eða þar
um bil, þá nýjan bíl en í okkar augum merkilegt
fornaldarfarartæki. Inni í blaðinu er meira um
þessa gömlu góðu daga og þau farartæki, sem þá
voru ný og fín.
HÚMOR í VIKUBYRIUH
VIIvíVN S