Menntamál - 01.03.1926, Blaðsíða 6

S4
MENTAMÁL
2. Eigi skal jeg óttast aöhlátur, er jeg hefi á rjettu að
standa. Eigi skal jeg hræöast aö breyta rjett, þó aö fjöldi geri
'rarígt.
3. Jeg skal vera hugrakkur í háska, þrautum og þjáning-
um. Illa hæfir íslendingum hugleysi og kveifarskapur.
VI. Lög um skyldurækt.
Sá, er sjálfkraía gengur iöjulaus eöa liggur á liði sinu, gerist
upp á fjelaga sína og eykur þeim þyngsli ódrengilega. Hann
svíkst um aö leggja sinn hluta til heilla ættjaröar sirínar.
Jeg skal reyna aö skilja hver skylda mín er, hvað jeg á aö
gera til þess að vera góður íslendingur. Og gera skal jeg skyldu
mina, hvort sem hún er ljett eða þung. Jeg get gert það seni
mjer er skylt að gera.
VII. Lög um áreiðanleik.
Það er heill og sæmd þjóðar vorrar, að landsmenn megi að
fullu reiða sig hver á arínan.
1. Jeg skal þess vegna vera grandvar í öllum viðskiftum
og varfærinn í fjármálum. Jeg skal eigi pretta, blekkja nje
hafa rangt við í viðskiftum.
2. Jeg skal aldrei gera rangt í því trausti að það komist
ekki upp. Jeg get ekki dulið sannleikann fyrir sjálfum mjer.
Eigi skal jeg heldur spilla eigum annara marína.
3. Jeg skal aldrei taka leyfislaust neitt sem annar maður
á. Þjófur er háskagripur mjer og öðrum.
4. Jeg skal efna rækilega loforð mín. Ef jeg hefi gefið
heimskulegt loforð, skal jeg kannast tafarlaust við yfirsjón
mína, og reyna að bæta að fullu hvert það tjón, sem af hefir
hlotist. Jeg skal stuðla til þess í orði og verki, að mörínum
verði óhætt að trúa hver öðrum.
VIII. Lög um sannleik.
Góður íslendingur elskar sannleik.
1. Jeg skal vera seinn til að trúa grunsemdúm, svó að jeg