Menntamál - 01.03.1952, Page 40

34
MENNTAMÁIj
Efni ræðunnar verður hér ekki rakið. Hins minnist ég, að
áheyrendur hans stóðu með tárin í augunum.
Slíkur maður var Karl Finnbogason. Hann var vinur
manna og dýra, vinur lífsins og viðleitninnar, vinur gróð-
ursins á jörðunni og í mannsálunum. Honum hafði gefizt
kostur yfirburða um gáfur og mælsku en hann beitti sér
með varúð. Enginn maður hefur, að minni reynd, dyggi-
legar fylgt hinni gullnu reglu, sem Einar Benediktsson
orðar svo snilldarlega: — „Aðgát skal höfð á nærveru
sálar.“ — Gæzla eigin manngildis var honum ríkara hugð-
arefni en fremd og sigrar í kapphlaupi mannanna. Sann-
leikurinn varð honum dýrmætari en gull, ástúðin fögn-
uður hans, hófstilling og góðvild í skiptum við aðra menn
sáluhjálp hans. ...“
Allir félagar Karls Finnbogasonar munu taka undir
þökk J. Þ. — Slíkra manna er gott að minnast og þeim
er mikið að þakka.
Ingimar Jóhannesson.
Frá Sambandsstjórn.
Á fulltrúaþingi S. í. 15. 1950 var stjórn sambandsins veitt lieimild
að hækka árgjald félagsmanna í samræmi við vísitölu. Nú hefur stjórn-
in sóð sig neydda til að nota þessa heimild, þ. e. hækka árgjaldið úr
75 kr. í 90 kr., er það nokkru minna en vísitöluhækkunin á þessu
tímabili.
Árgjaldið hefur mátt heita óbreytt í 5 ár, en öll útgjöld sambands-
ins aukizt mjög á Jtessum árum, t. d. hefur skattur til B. S. R. B. tvö-
faldazt, útgáfukostnaður Menntamála hækkað að miklum mun o. s. frv.
Gera má ráð fyrir, að ýmsum Jjyki árgjaldið orðið óhæfilega hátt,
en ]>á skal á ]>að bent, að þaö er enn mun lægra miðað við laun kcnn-
ara en fyrir 1940.