Vorið - 01.04.1933, Blaðsíða 7
VORÍÐ
31
sKemur þú með peningana?«
spurði hann.
»Nei!« sagði Pétur hikandi.
»Enga afborgun af skuldinni?«
»Nei!«
»Hvaða erindi áttu þá hingað?«
»Ég ætlaði að kaupa mjöl, syk-
ur og grjón«.
»Kaupa!« hrópaði kaupmaður-
inn, »Án þess að hafa penínga!
Kallar þú það að kaupa? Það
kalla ég að betla!«
Pétur stóð hreyfingarlaus fyrir
framan skrifborðið. Hann stóð
þráðbeinn, en augu hans ‘ lýstu
kvíða.
»Þá betla ég«, sagði hann,
»vegna systkina minna. Það getur
vel verið að pabbi þoli veikina; en
systur mínar þola ekki að svelta,
þær munu deyja«.
Kaupmaðurinn var staðinn upp.
Hann handlék lítinn pappírshníf,
og sveiflaði honum í hendi sinni.
»Þú færð ekki svo mikið sem eyr-
isvirði af nokkru tægi«, mælti
kaupmaðurinn, og rödd hans var
nú orðin ákveðin og hörð. »Ef þú
kemur með peningana, vinur
minn, skalt þú fá vörurnar. Þið
hafið lofað að greiða skuldina
hvað eftir annað, og nú er nóg
komið af slíku«.
Augu Péturs lýstu nú ekki leng-
ur neinum kvíða en horfðu fast
og rólega á kaupmanninn.
»Við höfum verið óheppin með
kindurnar okkar þetta ár, og afl-
inn hefur brugðizt, en eftir sex
rnánuði skulum við greiða skuld-
ina. Ég er ráðinn á skip og þér
skuluð fá hvern eyri sem ég vinn
mér inn«.
Kaupmaðurinn hristi höfuðið.
»Það situr við það sem ég hefi
sagt. Ef þú getur greitt vörurnar
getur þú fengið þær. Þið hljótið
að þekkja einhvern, sem getur
lánað ykkur fáeinar krónur«.
(Frh.).
BRÉFAVIÐSKIFTA við jafnaldra
sína úti á landi óska: Jón Herbert
Jónsson, 12 ára, Gránufélagsgötu 39,
Akureyri.
Jón Stefánsson, 12 ára, Lækjargötu
22, Akureyri.
Bjargsig' í Færeyjum.