Bjarmi - 15.05.1924, Blaðsíða 6

82
BJARMI
Konráð litli.
Konráð Iitli var fárveikur; dögum
saman bafði hann búist við að engl-
arnir kæmu þá og þegar að sækja
sig. Mamma hans hafði sagt honum
frá þeim, en pabbi hans var drykkju-
maður, og drykkjumenn tala ekki
um engla.
Pá var það seint um kvöld, er
pabbi hans var nýkominn heim ölv-
aður, að Konráð vaknaði við að pabbi
hans sagði: »Það er ekkert »pláss« i
rúminu fyrir stráknum.« Þá lagði
Konráð hendur um háls pabba síns
og mælti: »Vertu þolinmóður við mig,
pabbi minn, englarnir fara að koma
og sækja mig, og þá máttu fá »p!áss-
ið« mitt«.
Pabbi hans bætti undir eins öllum
ónotum, og það rann af bonum öl-
viman, en hann gat ekki sofnað, og
Konráð gat það ekki beldur. En nú
fóru bæði hjónin að bjúkra honum.
Faðir hans tók hann í fang sjer með-
an mamma hans hagræddi sængur-
fatnaðinum. Konráð stundi upp þakk-
læti, en endurtók á eftir orð sín, að
bráðum skyldi pabbi hans fá nóg
rúm.
Um nóttina elnaði veikin og óráð
sótti á hann, og þá var hann ýmist
að tala um englana eða biðja pabba
sinn að fyrirgefa hvað mikið færi
fyrir sjer.
Pær bænir voru tins og hamars-
högg fyrir hjarta föður hans. Hann
ýmist æddi um gólfið eða laut að
barninu f mikilli geðshræringu. Loks
varpaði hann sjer á knje við rúm-
stokkinn. Hann bað um miskun og
náð. Minningar, ataðar synd og myrkri,
hvisluðu: »Þú færð aldrei fyrirgefn-
ingu. Þú ert og verður lastaþræll, og
það heyrir engin bæn þína.« — Ang-
istarhrollur fór um hann allan, og
enn tók hann að æða um gólfið.
Kona hans, örþreytt eftir margar and-
vökunætur, grjet við hlið barnsins.
Enn fjell faðir Konráðs á knje.
Úr djúpinu kallaði hanu, og smám-
saman komu vonargeisiar. »Jesús dó
til að frelsa syndara,« hann hafði
lært þessi orð í hugsunarleysi fyrir
löngu, nú mintist hann þeirra og
treysti þeim; innan stundar snerist
neyðaróp hans í þakkarorð, og fyrir-
bæn fyrir drengnum.
Pað bráði ofurlítið af Konráði litla.
»Pabbi, ertu hjerna? Haltu í hend-
ina á mjer.«
Pá tók hann drenginn i faðm sjer
og sagði grátandi: »Elsku litli vinur
minn. Fyrirgefðu hvað jeg hefi verið
vondur við þig, þegar jeg hefi verið
drukkinn, en nú skal jeg aldrei fram-
ar bragða áfengi. Jeg ætla að vera
Guðs barn eins og hún mamma þin
og þú. Jeg held að Guð sje búinn
að fyrirgefa mjer. Og þá komum við
bæði, mamma þín og jeg, til þfn
bráðum heima bjá Jesú og öllum
englunum.« —
»Ó, hvað það er gott, elsku pabbi
minn. Jeg skal segja englunum lrá
þvf. Og þá verðurðu altaf góður við
hana mömmu. Mjer leiðist þegar
mamma grætur. Pú þerrar þá tárin
hennar mömmu.«
Konráð litli stundi þessum orðum
upp með hvíldum. En rjetl á eftir
lagði hann saman lófana og mæiti:
»Nei, mamma og pabbi, sjáið engl-
ana! Nú eru þeir komnir að bera
mig til Jesú.« — Og um leið tók
hann andvörpin. — —
En foreldrar hans segja, að engl-
arnir hafi aldrei horfið frá þeim síðan.
Sra Sigurjón Árnason var nýlega
kosinn prestur i Vestmannaeyjum með
öllum þorra atkvæða.