Bjarmi - 01.03.1998, Page 20

I
i
Guðniundur Karl Brynjarsson
v— Æ
Biblfulestur: Nehemfa 1
Með fyrirheit Guðs
1 farteskinu
argar þeirra bæna, sem
skráðar eru í Biblíuna,
lifa enn í dag á vörum
hinnar biðjandi kirkju
Krists, bæði í helgihaldi
hennar og eins í bænalífi einstaklinga.
Frægust þeirra er að sjálfsögðu bænin
sem Drottinn kenndi lærisveinum sínum,
Faðirvor (Mt. 6.9-13). Einnig mætti nefna
miskunnarbænina, Kyrie (Mt. 20.29-34;
Mk. 10. 46-52; Lk. 18. 35-43), sem beðin
er í hverri messu um heim allan, að ekki
sé talað um fjölmargar þekktar bænir
Davíðssálmanna. Bænir þessar eiga það
sameiginlegt að vera fremur stuttar,
skýrar og almennar og margir læra þær
auðveldlega utanbókar og tileinka sér
sem þær væru þeirra eigin.
Sú bæn, sem hér verður til umíjöllunar,
er ekki af þessum toga. Hún er hvorki
stutt né auðlærð og auk þess var hún
beðin í sérstökum sögulegum aðstæðum
sem eiga aldrei eftir að endurtaka sig. En
sé uppbygging hennar skoðuð kemur í
ljós að margt má af henni læra. Þessa
bæn er að finna í einni af bókum Gamla
testamentisins, Nehemíabók. Nehemía
þessi leiddi þjóð sína (gyðinga) til að reisa
aftur múra Jerúsalemborgar en þeir
höfðu verið brotnir til grunna i kjölfar
herleiðingarinnar til Babýlón 587 f.Kr.
Frásaga Nehemíabókar hefst í borginni
Súsa, þar sem Antarxerxes I. Persa-
konungur hafði vetursetu, líklega í
nóvember eða desember árið 446 f.Kr.
(140 árum eftir herleiðinguna og rúmum
90 árum eftir heimkomu þeirra sem
sneru aftur heim úr henni). Hinn ungi
Nehemía, byrlari af gyðinglegum ættum í
þjónustu konungs, fregnar að ekki sé allt
með felldu í Jerúsalem, borg forfeðra
hans. íbúar borgarinnar þurfi að þola
mikla smán af hálfu nágranna sinna og
séu varnarlausir því að múrar borgar-
innar séu brotnir og borgarhliðin í eldi
brennd (Neh.l. 1-3).
Segja má að það mikla endurreisnar-
starf, sem framundan var, hefjist með þvi
að Nehemía fór á hnén og bað þá bæn
sem hér er til umfjöllunar.
Nú bið ég þig, lesandi góður, að ljúka
upp Biblíunni og lesa bæn Nehemía
(Neh. 1. 4-11) áður en lengra er haldið.
Sumir líkja upphafinu á hæn Nehemía við upphaf
Faðirvorsins en Ijóst er að Nehemía biður pó á allt
öðrum nótum. Hann beinir ekki orðum sínum að
Ijúfum föður á himnum, heldur miklum og
ógurlegum Guði sem umfram allt er fullkomlega
réttlátur og miskunnsamur.