Æskan - 01.09.1976, Síða 30
Þann 3. apríl s.l. fór fram f Haag í Hollandi söngva-
keppni sjónvarpsstöðva í Evrópu. Var þetta f tuttugusta
og fyrsta sinn sem keppnl þessf fer fram. Alls tóku 18
lönd þátt f keppninnl, og sigruðu bresku þátttakendurnir,
en þeir nefna sig „Brotherhood of men“, og sungu lagfð
„Save your kisses for me“, en lag þetta hefur nú þegar
veriS gefiS út á plötu sem selst hefur síSustu vikumar
víSa um heim f milljónaupplagi. — Á myndlnnl meS söngv-
urunum eru einnig stjómandi þeirra, Alyn Alnsworth, ann-
ar frá hægri í aftari röS og sá sem gerSi lagiS, Tony
Hiller, annar frá vinstri f aftarl röS.
Við bárum inn fötin og anrtað dót, sem við stöfluðum
upp og bjuggum síðan um C) litlu og mamma tók til f
nýja eldhúsihu sínu. Það tók dálitla stund.
— Lassi, sagði Dessí uppi á þakinu. — Komdu og hjálp-
aðu mér að binda heypokaina svolítið hærra upp, þá
skyggja þeir dál tið á þessi l.jótu skilti. Við reyndum, en
það tókst ekki. Einmitt í þessu kom einn náungi að, rauð-
ur í andliti og í frakka, sem he lst leit út fyrir að hann hefði
sofið í. Hann stoppaði og las á skiltið: — Pip-Larsson.
Hvað er það nú eiginlega?
— Það er leikflokkur, sagði Palm frænka.
— Bið afsökunar, ég hélt að þetta væri kvikmyndaflo^
ur.
við
Svo fórum við af stað. Frænka Palm stóð kyrr og ve'^f
lengi til okkar. Og nú var það ég sem sat á ekilssaetin
við hliðina á pabba. - .|
Við ókum Flemmingsgötu. Ekki var margt fólk á ‘e
ennþá. En þeir, sem mættu okkur I þessari undarleð
vagnalest, stoppuðu til þess að athuga hana betur. Gluð9
inn á bak við mig opnaðist og Dessí stakk höfðinu
— Þeir hlæja að okkur, sagði hún aumingjalega.
— Það var gott. Ekkert er betra fyrir fólk en að hl®l
rækilega svona snemma morguns. Þá I ður manni vel a
an daginn. Já, og svo er það líka ætlunin, að fólk
eftir þessum vagni. f
Við ókum yfir Vesturbrúna. Sólin skein og vatnið v
fagurblátt og fjöldi hvítmáva flaug fram og aftur yfir h°
um okkar. Það var reglulega fallegt.
— Bless, gamli Stokkhólmur, sagði ég. Nú förum
til Norrköping. bj
— Já, við erum nú ekki í Norrköping ennþá! sagði paD
og hló. .
— Hvernig hafið þið það þarna aftur í? spurði ég
sneri mér við.
— Nóbelt, svöruðu margar raddir í einu. ..
Nóbelt var orð sem ég hafði komið með inn í fjöl^ky^^
una. Mamma fullyrti jafnvel að það væri hrein plága-
það var erfitt að útiloka það. Mér fyrir mitt leyti finn
það nóbelt orð. Qf.
Laban og Lotta brokkuðu viljug áfram. Við mættum
vögnum, þrem eða fjórum, áður en við komumst u
borginni. Umferðin var þó ekki mjög mikil. Við ms®
einstaka flutningabíl. Bílstjórarnir hægðu alltaf ter Qg
til þess að sjá betur hvað hér væri á ferðinni, brostu
héldu svo áfram og brostu. Á miðri Liljeholmsbrúnni hey
um við neyðaróp frá mömmu.
— Kaffikannan! Ég hef gleymt kaffikönnunni. t)
— Flýttu þér að finna út allt annað sem þú hefur S1^
sagði pabbi, svo við getum sótt það allt í einu.
— Það var hræðilegt, sagði mamma, en við snúum ^
við. Þá gengur það illa alla leiðina. Við stoppum vi° g.
hverja járnvöruverslun, seljum einn Pip og kaupum > s
inn nýja kaffikönnu. ufl
— Þetta er flnt, sagði pabbi. Er það svona sem
ætlar að bjarga efnahagnum hjá okkur?
— Kannski ekki alveg. En það var nú reyndar
ÆSKAN - Blaðið er nú orðið 77 ára gamalt og er alltaf frískt og nÝ**'
28