Skírnir - 01.04.1917, Qupperneq 72

Skirnir]
Milli svefns og vöku.
179
Isinn á vatninu lá sléttur og glampandi. Það var
hvergi fannarföl á honum.
A hálendinu, í faðmi bláfjallanna, lá vatnið vetrar-
höfugt og kyrlátt. Beið þar, sem fyrirtaks starfssvið karl-
mannlegra íþrótta; ögrandi til hvatleiks, samkepni og
áræðis. Það laðaði heilbrigt fjör fram á gljána, vakti
göfugan metnað og félagslega nautn vetrarfrelsisins. —
Yndislega auðsæla vatnið með þykku frostblæjuna, sem
máninn gyllir og gullfágar, stjörnurnar stafa, heiðríkjan
og vetrarsvala lognið signa og helga.
Dagurinn er stuttur og nóttin löng um sólhvörfin.
En slíkar nætur og slíkir staðhættir eru forkunnar vel
löguð til þess að efla og styrkja mennina eftir hita og
annir sumarsins, dimmu skammdegisins. — Náttúran breiðir
töfraljósa armana móti börnum sínum, býður þeim að
koma út til sín, að gleðjast og hressast. Milli jóla og
nýárs er kveldið frelsistími og mönnunum holt að koma
saman; leika sér, skemta sér með viðræðum og frjálsmann-
legri viðkynning.
-----Eg er staddur á nyrðra Kleifarhólnum. Mér
gefur sýn um sveitarhringinn. Sé menn fara suður ísinn
rnilli Sviðinseyjar og Bekra; norður við tangann og vest-
ur viö landið eru líka flokkar manna og bera brátt yfir.
Það dunar í ísnum og naddandi hljóð berst að eyrum
mínum. Skjálfandi óró fer um hverja taug; hjartað berst
1 hrjósti mér. Eg er sæll og glaður. Nú er líflð létt og
fagurt.
Skamt vestan við koma tveir menn á brúnum hesti
°S gráum i hvínandi stökkspretti og rétt aftan við glóföx-
ottur hestur á skeiði. Tveir frumvaxta menn á hægri
hönd og einn á liina vinstri; þeir beita vel skautunum og
eru fjörugir og kappsfullir engu síður en hestarnir —
vildu helzt taka allan flóann í einum spretti. Þá koma
margir i þyrpingu, flestir á skautum en sumir riðandi;
°g siðast þrír hestar, er ganga fyrir sleðum. Þar sat
kvenfólk og nokkuð af börnum. Konurnar brosandi með
roða á kinnum, þann litfagra roða, sem gengið hefir svo
12*