Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 128

IOO
"kúlu skotiö gegn um vöövann í vinstra upphandleggn-
uin, rétt.meö fram beininu. Þrátt fyrir sár þetta stóö
hann og barðist í heila klukkustund, eins og ekkert
heföi ískorist; var þá farið með hann nauðugan til her-
búðanna. Af Rie'.s mönnum haföi falliöyfiróo manns
og nálægt ioo særst. Gáfust þar heilmargir kyn-
blendingar upp. En sjálfur var Riel handtekinn í
skógi einum 3 mílur fyrir noröan Batoche föstudags-
morguninn 15. maí. Kvaöst hann þá vera á leiðinni
til herbúöa Middletons til aö gefast upp. Leit út
fyrir, aö hann væri ekki með öllum mjalla, þegar
hann kom í herbúðirnar, því hann fekst ekki til að
tala nema lítið, en þuldi bænir í hálfum hljóðum og
signdi sig allan utan, Var fijótlega fariö meö hann
til bæjarins Regina, þar sem hann var settur í varð-
hald. Enn var æðilengi verið að eltast við smáflokka,
sem ekki vildu gefast upp. Hét Big Bear Indíáni
einn,er safnað hafði stærsta flokknum kring um sig.og
var all-lengi veriö að elta hann uppi. En bráðum var
liann handsamaður og flokkur hans og mátti þá svo
heita, að uppreistinni væri lokiö. Kom Middleton
hershöfðingi með her sinn til Winnipeg aftur 14. júlí.
Var þá tekið á öllu því sem til var í Winnipeg til að
•fagna þeim og hafði aldrei sést hér önnur eins við-
höfn í borginni. Framfarafélagið hélt kveldveröar-
samkomu í húsi sínu 1. ág. til að fagna hermönnunum
Jslenzku, er haldið höföu uppi heiðri þjóðflokksins og
fornri herírægð, þótt enginn þeirra hafi að líkindum
klofið neinn kynblendinginn í herðar niður. Var það
fjölmennasta samkoman, sem lengi haföi í félagshúsinu
haldin verið, en svo sátu menn lengi undir Sorðum,
að tíminn varö stuttur til ræðuhaldanna. Tveir al
hermönnunum sögðu þó frá ýmsu, er fyrir augun hafði
boriö og á dagana drifið, og voru það þeir |ón Júlíus
og Jóhann Pálsson. Þótti öllum þetta hin bezta
skemtun.