Afturelding - 01.06.1986, Side 31

ef svo væri, þá bað ég hann að
gjöra svo vel og skrifa mér. Ég
vissi ckki nafn hans, götuheiti
eða húsnúmer. Ég átti frænda í
Vestmannaeyjum, ég skrifa hon-
um, læt bréf fulltrúans innan í
bréf hans og bið hann að koma
því til skila.
Svo beið ég með eftirvænt-
ingu. Það leið ekki á löngu, þar
til ég fékk bréf frá Eric og Signe
Ericson trúboðshjónunum, í
Vestmannaeyjum. Einnig sendu
þau mér bók. sem tjallaði um
það efni, sem ég þráði að fræðast
um. Þarna hafði Guð, al’ sinni
clsku og náð svarað bæn minni.
Ég var komin í samband við
Hvítasunnufólkið. Bókin, sem
ég fékk heitir: „Hverju eigum við
að trúa“, eftir Eric Aasbö. Það
var hann, sem kom með Hvíta-
sunnuhreyfinguna til Vest-
mannaeyja. Bréfin frá hjónunum
á ég cnn i dag, þau eru dagsett
28. apríl 1932. Þegar ég var í
Reykjavík, sem var veturinn
1928-29, fannst mér mjög
indælt, að geta sótt samkomur,
og njóta samfélags þar. Eftir að
ég kom heim og dvaldist á heim-
ili mínu og naut kærlcika og um-
hyggju ástvina minna, var þrá í
hjarta mínu, að ég mætti vera
þar sem kristileg starfsemi væri,
samkomur þar sem fólki væri
boðið að frelsast og ganga heils-
hugar Guðs veg. Þctta mál lagði
ég fram fyrir Guð í bæn, ég bað
hann að ég færi ekki burt af
heimili mínu, nema það væri
hann sem leiddi mig. Nú er
komið fram í nóvember 1933.
Ég fæ bréf frá trúaðri stúlku á
Akureyri, hún skrifar mér, að nú
hafi komið hvítasunnutrúboðar
til Akureyrar, og haft þar sam-
komur og nú sé vaknaður áhugi
hjá nokkrum að meðtaka skírn í
Heilögum anda. Þegar ég les
þetta bréf, hugsa ég: Nú væri
gaman að fara til Akureyrar.
Litlu seinna segir bróðir minn:
,,Nú á Esjan að fara austur um
land í vikunni." Þegar hann seg-
ir þetla, kemur snögglega hugs-
un í hjarta mitt. Nú ætti ég að
fara til Akureyrar og vera eina
„Esjuferð", — það var hálfur
mánuður. Ég hal'ði ekki frið né
ró, nenia tala um þetta við móð-
ur mína, henni og öðru heimilis-
fólki fannst ekkert athugavert
við það.
Morguninn eftir lagði ég af
stað til Hvammstanga og gisti
þar, þaðan tók ég l'ar með skip-
inu. Um nóttina vakna ég klukk-
an 4, þá skeði nokkuð, ég heyrði
ekkert með mínum líkamlegu
eyrum, en hið innra hljómaði
þessi setning, svo fullkomlega
ákveðin, að það var ekki um að
villast: Nú ert þú alfarin að
heiman. Það var l'riður og öryggi
í hjarta mínu yfir þessu.
Enginn á Akureyri vissi að ég
kæmi, ég var með lítið af pening-
um í buddunni, og ég var ekki
frísk. Hafði haft liðagigt af og til
á fimmta ár. hún vék stundum
frá mér, en náði alltaf tökum á
mér aftur. Þegar ég hafði hana
átti ég svo erfill með að vinna,
en gat þó eilthvað gert. Eftir að
ég kom lil Akureyrar, féll ég vel
inn í litla hópinn, sem var vænt-
andi og biðjandi. Drollinn sá um
þarfirnar. Ég fékk inni hjá trúuð-
um hjónum, sem áttu stóran
barnahóp. Þar fékk ég bæði fæði
og húsnæði, og þótt ég ætti ekki
gott með að vinna, þá gat ég þó
alltaf hjálpað til.
11. febrúar 1934 skírði Jesús
mig í Heilögum anda, þá talaði
ég tungum og lofaði Guð, einnig
læknaði Jesús mig al' liðagigt-
inni.
1 Postulasögunni 1:8 segir Jes-
ús við lærisveina sína: ,,En þér
munuð öðkisi kraft, er Heilagur
Ancii kemur yfir yður, og þér
mumtð verða vottar minir." í
Postulasögunni 2:1-4 segir frá
því, þegar Jesús uppfyllti fyrir-
heitið. Þá urðu lærisveinarnir
fullir af Heilögum anda og tóku
að tala öðrum tungum, eins og
Andinn gaf þeirn að mæla.
Mér óx djörfung og styrkur
eftir Andaskírnina. Þegar ég var
heima í sveitinni, fannst mér að
ég ætti að útbreiða kristilegt les-
efni. en brast djörfung til að gera
það, svo vesöl var ég. Eftir að ég
meðtók Andaskírnina fannst
mér yndislegt að ganga frá dyr-
um til dyra með Biblíur og mjög
gott kristilegl lesefni. í ritinu
„Tapað og uppbœtt", er varað
við því að álíta að allt sé fengið.
þó skírn Andans sé náð. En
nauðsynlegt sé, að framganga í
Andanum og eignast í líf sitt
ávexti og náðargjafir Heilags
anda. Guð hjálpi okkur öllum til
þess.
Þegar Hvítasunnusöfnuður-
inn var stofnaður hér á Akureyri
1936 gekk ég í hann. Ég hefi
mikið að þakka og lofa Guð fyr-
ir, alla hans óverðskulduðu náð
og miskunn við mig.
En ég óska að mér hefði tekist
betur að þjóna Frelsara mínum
og vera Ijós fyrir hann.
Hólmfriður Guðmundsdóttir.