Afturelding - 01.06.1986, Side 46

A Siglufirði 1936, f.v.: Kristján Reykdal, Anna Eiríksdóttir, Arni Eiríksson, Sigurlaug Sigurðardótt-
ir, Arnbjörg Eiríksdóttir, Sigurlaug Björnsdóttir, Eric Ericson, Ólöf Björnsdóttir, Ásmundur Eiríks-
son, Líney Guðmundsdóttir, Alfiiild Mathisen, Martin Mathisen, Jóhanna Ögmundsdóttir, Rann-
veig Hermannsdóttir, Þórunn Gunnarsdóttir, Kristjana Sigfúsdottir, T.B. Barratt.
En nú, þegar til alvörunnar
kom, gengu nokkrir þeirra út.
Sem gefur að skilja, urðu þetta
vonbrigði fyrir okkur hin, og
ekki minnst fyrir Barratt.
Þeir sem mynduðu söfnuðinn
voru 12. Þar með taldir við Erik
og konur okkar báðar. Það voru
því aðeins 8 borgarbúar, er stóðu
að stofnun Hvítasunnusafnaðar-
ins í Reykjavík. Talan var
sorglega lág, en falleg, því að það
var tala safnaðar Guðs á dögum
Nóa. Og samkomustaðurinn þá
varörkin. Talan er spádómstala,
sem talar um fyllingu og áfram-
hald, eða nýja byrjun. 7 plús I er
8. Og þetta hefur reynst svo.
Með þessum hætti var þá Fíla-
delf'íusöfnuðurinn í Reykjavík
stofnaðursumarið 1936.
A Isafirði, Siglufirði og Akur-
eyri, talaði Barratt á fjölmenn-
um samkomum. Það snart mig
með djúpri gleði og viðkvæmni,
á fyrstu samkomunni, sem hald-
in var á Siglufirði, að flestallt
trúaða fólkið úr Fljótunum var
þarna mætt. Nokkrir komu
einnig l'rá Sauðárkróki. Árni
bróðir minn, sem leiddi starfið
heima í fjarveru minni, vann að
því að hópurinn keypti sér
trillubát til fararinnar - fram og
til baka. Hcim sneru þau inni-
lega glöð og þakklát yfir því, að
hafa notið þess að hlusta á þenn-
an þekta Guðs mann predika
Orðið á nokkrum samkomum,
sem þau gátu verið þáttakendur
í.
í lok einnar samkomunnar á
Siglufirði, gekk Barratt til þessa
f'ólks, sem ég hafði sagt honum
að væru úr heimabyggð minni.
Hann heilsar þeim öllum með
handabandi. Um leið og hann
heilsar pilti, lítið yfir f'ermíngu,
leggur hann hönd á höfuð hans
og mælir þessi orð yf'ir honum
um leið: „Ungi vinur, Guð á eft-
ir að nota þig í verki sínu. Guð
blessi þig!“ Gat pilturinn þess,
að hann hefði l'undið sterk áhrif'
f'ylgja þessum orðum inn í hjarta
sitt. Pilturinn var Kristján Reyk-
dal. Þessi orð hafa rætzt.
Á Akureyri voru flestar sam-
komurnar haldnar í Zíon. Það
hús var okkur Iánað með góðum
hug. Ég minnist einkum einnar
samkomu þar. Það var margt
fólk mætt. Þarna sá ég nokkra af
framámönnum bæjarins, sem ég
hafði aldrei séð á kristilegum
samkomum áður, og ekki heldur
síðar. Barratt talaði um upprisu
réttlátra í þetta skipti, og gerði
el’ninu mjög góð skil. Hann dró
skarpar línur á milli upprisunn-
ar eins og Guðs orð kennir, og