Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Síða 46

46
24, 31). Þetta hefur síðan verið uppeldisaðferð
drottins við lærisveina sina. Þegar drottinn því
hverfur þér, þá skaltu ekki standa uppi ráðalaus og
huglaus. Leitaðu ekki heldur hjálpar á báða bóga;
en breyttu óvissu ástríðisins í nýja sönnun um þína
eigin fátækt í andanum, — breyttu fátækt þinni í
andanum í nýja sönnun um rótt þinn til náðarinn-
ar og gríptu svo orðið þrátt fyrir allar ákærandi
raddir. Haltu orðinu fast með nokkurs konar trúar-
þrjózku. Og liggðu svo að öðru leyti kyrr við þrösk-
uldinn að húsi drottins, þangað til hann leiðir þig
aptur inn að veizluborði sínu (Sálm. 84, 10). Á
þann hátt kemst þú fyrst út úr ástríðinu; og á
þann hátt munt þú smátt og smátt, jafnvel mitt í
ástríðinu, geta varðveitt kyrláta, því nær leynilega
vissu; — himinn vissunnar mun halda áfram að
hvelfast heiður og blár uppi yfir óveðurskýjum allra
ástríða.
Tilflnningarnar koma og fara. En vissan verð-
ur kyrr. Því að sannleiki guðs orðs og trúskap-
andi vald er, þótt allt annað breytist, „óbifanlegt
riki“ og þar með föst og eilíf vissu-undirstaða.
Trúarvissa vor er þá af traustustu og vegleg-
ustu tegund. Hún hvílir á sterkasta aflinu i per-
sónuleikanum : samvizkunnar „eg get ekki annað;
sannleiki orðsins þrýstir mér“; — og hún hvílir á
dýrmætustu reynd persónulejkaiífsins, þeirri reynd,