Heimilisblaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 5

HEIMILISBLAÐIÐ
49
Skápar verða haganlegir og í þeim snagar í
l'æfilegri hæð fyrir ungviðið. I þeim verða
^tigin skúmaskot, sem erfitt er að komast að.
Hurðin verður jafnbreið skápnum. Skúffur
'erða látnar þar, sem ónotað pláss er fyrir
>endi, og hillur verða fyrir hatta, skó og
ýnisa hluti, sem erfitt er að finna hæfan stað
fyrir.
Arkitektinn hafði áhyggjur um þvottinn.
ann taldi engin vandkvæði á að þvo, þurrka
°g vinda og annað því líkt. Nóg ráð voru
jweð það. En hann var í vandræðum með að
inna heppilega aðferð til að strjúka þvott-
ln'*' Honum þótti fyrir að þurfa að kannast
, að engin leið virtist til að losna við strjúka
. otHnn nema því aðeins, að efnin yrðu þann-
't- í framtíðinni, að þau gætu ekki krukkl-
þau væru þvegin.
að er alltaf talsverð vinna í sambandi við
'°tt, sagði arkitektinn, næstum því afsak-
i? jafnvel í erfiðislausu liúsi verður að
a|°na að koma honum frá. En ekki þarf
,..v >0ra fut UPP og niður stiga. Konan situr
1 strokborð, sem snýst, og er um það bil
e mingi breiðara en strokborð gerast nú.
vo»a |)ín fær sjálfvirka þvottavél, sem jafn-
Imrrkar, og henni verður komið fyrir
jörtum stað áfast við eldhúsið, svo að hún
pelj , ,laft auga með börnunum. Þegar hún
Uin a® setja fötin í vélina, þarf liún ekki
11 annað að hugsa en taka þau úr lienni
j .tUr’ llegar þau eru orðin þurr. Þá getur
V1^ strokborðið og sléttað þvottinn
1 1S aust' Hún mun ekki liætta að hafa
, , styggð á að strjúka þvott, en hún getur
■ , ,a t0U(f liuggað sig við það, að hún fær
; ,Veric 1 ^ak og fætur við það.
,r ’ltektinn horfði á mig og brosti. Hann
að i ^j ^'rir’ a® m®r muu4i þykja gaman
< un a úti í garði. Hann hafði rétt fyrir
1 011 mér leiðist að slá grasflöt.
ársin ver®ur lítill garður í þessu liúsi
jj s ' > sagði hann, en hann verður inn-
að^ Ur * 8etustofuna. Sólarbirtan á greiðan
yj.^ang gegnum glervegginn. Það verður garð-
^seni þú getur stundað úr hægindastól.
hal 3 8rasflötin. Húsið verður á gras-
sle % i)æjaryfirvöldin munu sjá um að
A\.Se 1 kringum húsið þitt.
ein f lteiítilln hélt áfram, og var á svipinn
°t iann væri að gefa mér eitthvað. Það
verður aukaherbergi í húsinu þínu, sem fáir
gera sér vonir um. Það er úti-setustofa. Hún
verður sambyggð aðal setustofunni, en þiljuð
frá henni. Þar verður lítið eldstæði.
Arkitektinn lauk við riss sitt með því að
setja á það skrítinn mann, sem var að vökva
stóra jurt. Jæja, sagði liann, geturðu beðið?
„Allt þetta fyrir 6000 dollara?“ spurði ég.
„Rétt getið“, sagði hann. „Hermannabú-
staðalögin gera ráð fyrir um 50 dollurum á
mánuði, án nokkurs byrjunarframlags. Tutt-
ugu árum eftir að þú ert fluttur inn, áttu
húsið“.
„Þakka þér fyrir“, sagði ég. „Ég ætla að
vera númer eitt í biðröðinni eftir þrjú ár
frá því í dag að telja“.
Jón og Skjóni.
Jóni bónda þótti vænt um Skjóna sinn og fór vel
nteð hann. Nótt eina var Skjóna stolið og varð Jón
gamli nijög sorgbitinn yfir missinum. Hann gat ekki
hugsað sér að vera hestlaus, svo að liann brá sér á
hestamarkað, sem haldinn var skammt frá nokkru
seinna. Ætlaði hann sér að reyna að falast eftir öðr-
um hesti. Þegar hann kom á markaðinn, varð hann
ekki lítið undrandi, er hann sá Skjóna sinn á meðal
heslanna, sem átti að selja. Jón gekk þegar til Skjóna,
greip í heizlistauminn og sagði: „Þessum hesti var
stolið frá ntér fyrir þremur dögum!“
„Yður skjátlast, kæri vinur“, sagði sá, sem ætlaði
að selja hestinn. „Hann er búinn að vera í eigu minni
í meira en ár. — Þetta er ekki yðar hestur“.
Jón leit á manninn. Allt í einu setti hann hend-
urnar fyrir bæði augun á Skjóna og mælti: „Nú jæja,
séuð þér búinn að eiga hestinn svona lengi, þá getið
þér.víst sagt mér á hvoru auganu hann er blindur".
Seljandinn, sem í rauninni hafði stolið Skjóna,
hafði ekki tekið eftir neinu sérstöku í augum hests-
ins, og varð því hvumsa við. En eitthvað varð hann
að segja. „Hann — hann er blindur á vinstra auga“,
svaraði hann.
„Nei“, mælti Jón, „hesturinn er ekki blindur á
vinstra auga“.
„Ne, nei — sko — mér varð mismæli, ég meinti
náttúrlega á hægra auga“.
Þá tók Jón hendurnar frá augum Skjóna og mælti:
„Skepnan er alls ekkert blind. En ég spurði yður
bara, til þess að korna upp um þjófnað yðar“.
Markaðsfólkið klappaði Jóni gamla lof í lófa fyrir
snjallræðið, og þjófurinn neyddist til að afhenda
hestinn.