Hjálpræðisorð - 01.01.1893, Blaðsíða 6

6
verður uppkveðinn »eilíflega«, hve mjög munu þeir
J)á éigi kvarta undan því, að hafa haft þv/likt
hugarfar. Volaðar sálir! þar sem þær ekkert ann-
að fyrirfinna en hryggð, óþrjótandi, hjartaeyðandi
hryggð. Pinnst farsælt hjarta, glaðlegt andlit, eða
skemtin tunga í helvíti? Hve mjög munu þeir
eigi skæla sig, við það, að sjá hvers annars ásjónu?
Hvílíkir fundir, þegar þeir heyra hver annann bölva
þeim degi, þegar fundum þeirra har þar saman!
Kvalir fordæmdra sálna eru óendanlegar af
því að þær eru afleiðing reiði Guðs. Guð ó-
endanlegur í rjettlæti, eins og hann er óendan-
lega ríkur af miskunsemi, liefir sjálfur ákveðið
fyrirdæmingu öllum þeim, sem afneita Kristi.
J>ar sem þeir brutu gegn því, sem eigi var Guði
óæðra, þá er það heldur ekki Guði minna sem
refsar þeim fyrir brot þeirra. Hefði það verið ein-
hver skepnan, sem þeir áttu við, þá hefði þeim
orðið það bærilegra; en vskelfilegt cr að falla
í hendur lifanda Guðs« Hebr. 10, 31.
Athuga og það, að líkami og sál eiga að líða
saman. Líkaminn verður að bera sinn hluta; en
þar sem sálin er æðra eðlis heldur en líkaminn,
þá verða kvalir hennar meiri en líkamans. Líkam-
inn sem menu fóru svo varlega með; hjúkruðu svo
rækilega og skreyttu svo vandlega, hvað hlýtur
hann eigi að líða. þessi eyru, sem höfðu unað
sinn af ljettúðar hjalinu, þau heyra óp og vein
fjelaga sinna; barna, sem æpa gegn foreldrum, sem
hvöttu þau til hins vonda, og gáfu þeim íllt eptir-
dæmi; manna og kvenna; húsbænda og hjúa;
kennenda og tilheyrenda; yfirvalda og undirgefinna,