Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Blaðsíða 80

80
á jörðunni, — en gleymdu því aldrei, dreng-
urinn minn, að ríki frelsarans þíns er á
himnum og að hann hefir af náð sinni
gefið þér hlutdeild í því". Þetta sagði
presturinn minn og eg hefi ekki gleymt því“.
„Iieldurðu, að presturinn þinn sé lifandi
enn þá?“
„Já, hann er lifandi. Nú fer eg á undan
honum lieim og eg hræðist ekki dauðann.
Það mun enginn gráta mig, nema ef það
væri hann; en hann fær ekkert að vita um
það. — Hann er ( Danmörku, — en eg er—“
„Segðu mér hvað hann heitir".
Drengurinn gjörði það.
„Hvar á hann heimar"
„Eg veit það ekki. Hann er ekki lengur
í Kjölstrup".
„Eg skal leita hann uppi“, sagði hjúkrun-
arkonan. „Danmörk er ekki stærri en það,
að það er hægt að finna hann. Svo skal
eg skrifa honum og flytja honum kveðju
frá þér“.
Andlit sjúklingsins Ijómaði af gleði.
„Já, segið þér honum —“
„Hvað á eg að segja hönum?"
„Að eg hafi verið einn og yfirgefinn, lítill,
fátækur drengur — en —“
„Hann hefir tekið þig að sér?“
„Já, og eg var heimilislaus eins og frels-
arinn okkar á jörðunni —“
„F.n hughreysti hann þig og uppfræddi?"
„Já, en eg var ódæll og hefi víst orðið
honum til sorgar oft og tíðum".
„Hann hefir samt altaf auðsýnt þér kær-
leika. Er það ekki þetta, sem eg á að