Iðunn - 01.01.1884, Qupperneq 57

Dánumenskan. 51
brjósti sci' og hélt áfram að leita og leita fyrir sér.
Loksins fékk hann þá vinnu sem undirtylla við
'ttúrsmíði og þáði það fegins hendi; én enginn vildi
framar kannast við hann og enginn kærði sig
öeitt um hann. Iíann gat ekki lengur greitt tillag
sitt til hinna ýmsu felaga, sem hann áður hafði unn-
ið fyrir, og var því nafn hans strykað út á félaga-
skránum.
En að sama skapi sem fólk hætti að sinna Eð-
Va,rði, að sama skapi fór það láta sér hugað um
Eeorg. Eina morgunstund hafði hann fundizt gauð-
rifinn og dauðadrukkinn í rennusteini. Einhver úr
’’Evennahóf8emdarfólagsnefndinni(( náði hoiium upp,
''ók hann að sér og stofnaði til samskota handa
fionum, hélt honum svo ófullum í heila viku og út-
Vegaði honum einhverja stöðu. þetta kom í dag-
klöðin, athygli manna alment beindist að þessum
veslings skelmi og margir hjálpuðu honum með ráði
dáð. í tvo mánuði bragðaði hann ekki nokkurn
' r°Pa af »spiritus« og var þann tfma dýrðlingur allra
andismanna. Svo valt hann útaf—í rennusteininn,
°g olli sá atburður alherjar sorg og harmatölum.
En hið veglynda systra-félag frelsaði hann aptur.
Deim tókst að gera hann hreinan, þær loiddu hann
a réttan veg, hlýddu á hans angurværa iðrunar kvak
eb útveguðu honum aptur stöðu hans, er hann hafði
hrotið af sér. þetta lofsverk þeirra var og gert
eyrum kunnugt og múgurinn flaut í feginstárum af
, ’ a'ó þessi veslings syndari, sem snapsarnir höfðu
né komið, skyldi hafa rótt sig við aptur. það var
úal,]
ho:
lnn afarmikill hófsemdarfundur, og áður
num var slitið, sagði forsetinn með tilhlýðilega