Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 17

Kirkjuritið.
Nýtt samfélag.
11
Og baráttan, sem þessi ótti fæðir af sér, er svo ólm og
alvarleg, að í lienni förlasl mönnunum i því að hlíta
hinni himinbornu og helgu skyldu, að sækjast eftir liin-
um eilífu verðmætum, en i þess stað kemur áköf eftir-
sókn eftir öruggi afkomunnar, þægindum, og þessa
heims auði.
í þessu liggur meðal annars nútímavansæld vor
mannanna. Stjórnmálastarfsemin er ol’ lítið snortin af
anda kristindómsins. í þjóðfélagsmálunum er hann snið-
genginn meir en þau mál þola. Að gjalda keisaranum
það sem keisarans er og Guði það sem (juðs er, það
er að láta kærleikann og réttlætið i samfélagsmáluin
verða talandi votta og' vinnandi þjóna liins andlega
og eilífa. Með þeim hætti verður þetta tvent, hið eilífa
og stundlega, aldrei sundur skilið frekar en tvær hliðar á
sama hlut. Hið andlega og eilífa verður að helga það
stundlega, og hið stundléga að styðja það andlega.
Kristindómurinn hefir aldrei brugðist oss mönnun-
um. Vér höfum leitað til hans í vanmætti vorum og
efasemdum, og fengið styrk til að sigra erfiðleikana, og
iunra ljós og upplýsing til að hrekja hurtu efann. Vér
höfum leitað til hans í dimmu og sársauka sorgarinnar
ug fengið huggun og hugró, og vér höfum leitað til hans
í friðleysi og kvölum samvizkunnar og öðlast frið. En
vér höfum brugðisl kristindóminum. Vér höfum
l)rugðist honum einkum í þeim greinum, að láta þjóð-
félagsmálin vera honum óviðkomandi eða því sem næst
tráskilin anda lians. Vér þurfum að eignast þá sannfær-
ing, að hann er’ ekki aðeins líl'akkeri livers einstaklings,
heldur einnig nýtt samfélag mannanna, samfélag, þar
sem réttlætið, kærleikurinn og trúin á kærleiksríkan
Guð er beraiuli afl starfslifsins. Og þessa sannfæring
eignumst vér því aðeins, að augu vor opnist fyrir þeim
sannindum, sem í kristindóminum felast, að tímanleg
gæði og eignir vorar eru stuðningslán frá skaparanum,
unz stund sú dvínar, sem vér erum stödd á þessari jörðu,