Kirkjuritið - 01.09.1949, Blaðsíða 72

230
KIRKJURITIÐ
því ekki eingöngu það, sem hann sagði, blátt áfram og
ástúðlega, heldur hve vel hann kunni að vera með börn-
um og átti sjálfur barnslega glaða og létta lund. Þótti
börnum því mjög vænt um hann. Síðustu prestsárin stofn-
aði hann félag með fermingarbörnum sínum og lagði
við það frábæra alúð. En mestar og almennastar urðu
vinsældir hans hjá börnunum, þegar hann fór að segja
þeim sögur í útvarpið. Þá var nú hlustað vel og með
þakklátum hug. Það var gaman að sjá bréfin til séra
Friðriks frá börnunum víðsvegar að af landinu, allt
þakkir fyrir fallegu sögurnar. 1 frumkristninni var talað
um margvíslegar náðargáfur, einn hefði þessa, annar
hina. Náðargáfa séra Friðriks var sú, að boða börnum
Krist sem vin, leiðtoga og frelsara.
Ég sagði lát hans fyrstum allra ungum dreng. Hann
varð hljóður við andartak, en sagði svo: „Hann dó sann-
arlega of fljótt." Mér fannst þetta vera saknaðarkveðja
og þakkarkveðja íslenzkra barna, kveðja, sem séra Friðriki
myndi hafa þótt vænt um.
Samhliða dómkirkjuprestsembættinu gegndi séra Friðrik
enn á ný prestsþjónustu við Holdsveikraspítalann, frá 1.
apr. 1928 og til dauðadags. Þannig varð hann júbílprestur
12. okt. síðastliðinn.
Hann var skipaður prófastur í Kjalarnessprófastsdæmi
27. maí 1938 og dómprófastur í Reykjavíkurprófastsdæmi
1. marz 1941, hinn fyrsti í röðinni. Naut hann mikils trausts
og virðingar embættisbræðra sinna. Embættisfærsla hans
öll var í stakri röð og reglu og öðrum sönn fyrirmynd.
Af öðrum störfum séra Friðriks má einkum nefna þau,
að hann var í stjórn Prestafélags íslands 1926—1947 og
fulltrúi þjóðkirkjunnar í útvarpsráði 1930—1935. Hann
annaðist marga barnatíma útvarpsins og flutti fjölda út-
varpserinda. Hann ritaði ýmsar greinar í blöð og tímarit,
og þessar bækur komu út eftir hann:
Píslarsagan ásamt stuttum skýringum og sjö föstu-
hugleiðingar (1929).