Kirkjuritið - 01.11.1955, Blaðsíða 25

FRÆÐ ÞÚ ÞÁ UNGU UM VEGINN
407
stúdentafélög, skátareglan, hjálpræðisherinn, ungtemplarar og
sértrúarsöfnuðir starfa meira og minna fyrir æskulýðinn í kristi-
legum anda. Á ritvellinum hefir margt verið vel gert. Nægir í
því sambandi að minna á bækur séra Friðriks, útgáfustarfssemi
bókagerðarinnar „Lilju“, Ljósbera Jóns Helgasonar, prentara,
bækur og frásögur séra Friðriks Hallgrímssonar.
Með því að renna huganum fram á leið til þess, sem bíður,
dettur mér í hug máltækið: „Betur má ef duga skal.“ — Fram-
tíðin hrópar á meira starf, elju, fórnfýsi og festu.
Þjóðsaga frá Grikklandi hermir, að Aþeningar
bjóðsagan frá hafi einu sinni verið neyddir til þess að gjalda
Grikklandi. ófreskju á eyjunni Krít skatt. En skatturinn
var sjö sveinar og sjö meyjar. Þó að þetta sé
þjóðsaga, þá er hitt veruleiki, að ófreskja syndar og böls heimtar
skatt, sem einnig er greiddur með hinu lifandi blóði sveina og
meyja. Með því að dulbúast, logagylla lestina, seyðir hún til sín
hrifnæman æskulýð. Bölið af áfengum drykkjum er stórt. Æs-
andi glæpa- morð- og kynlífsmyndir kvikmyndahúsanna tæta í
sundur viðkvæmar sálir. Hið sama gera sorpritin og sumar
framhaldssögur dagblaðanna. Alda af sorpritum hefir gengið
yfir þjóðina.
Hvað á að gera við það unga fólk, sem í sakleysi sínu lendir
í hinum svívirðilegu klóm freistaranna? Á að loka það úti og
fáta það eiga sig? Sakfella það og fordæma? — Nei. Kristur
sigraði ófreskju syndarinnar, og með hans hjálp er alltaf von
Um að hinn ungi sjái að sér og lifi.
Einu sinni áttu mæðgur heima í stórborg.
Hún fann aftur Dóttirin var einkabarn. Áhrifin frá götu- og
•’étta veginn. kaffihúsalífinu tældu stúlkuna á ógæfubraut.
Seinast hvarf hún. Hin elskandi móðir leitaði
°S gafst ekki upp. Dóttirin kom ekki, fannst ekki. Loks datt
móðurinni það ráð í hug, að fara til myndasmiðs. Hún lét hann
útbúa myndir af sér. Undir þær ritaði hún: „Bamið mitt, er
þú sérð þessar myndir, þá mundu, að hún móðir þín elskar þig.1
Myndirnar fór hún með á verstu knæpumar og fékk að hengja
Þær upp. Dag nokkurn stóð dóttirin allt í einu fyrir framan
eina mynd. Hún las. Föl og frá sér numin starði hún á orðin
°g myndina. Grátandi hljóp hún út úr knæpunni og heim í faðm
móður sinnar. Hún fann rétta veginn á ný. Móðirin faðmaði