Kirkjuritið - 01.11.1955, Blaðsíða 23

FRÆÐ ÞÚ ÞÁ UNGU UM VEGINN
405
hefir einn fund vetrarins. Þáttur sveitanna er me3 ýmsu móti,
söngur, hljóðfæraleikur, leikþáttur, upplestur, ávörp o. s. frv.
Hæfileikar hinna einstöku félaga, framtakssemi þeirra og dugn-
aður ræður miklu, um hvað gert er. Starf sveitarforinganna er
að sjá um fundarsókn hinna einstöku sveita. Þeir minna félaga
sína á fundina, og það er þeirra heiður, er sveitir skara framúr.
Stöðugt fundarefni er framhaldssaga, stundum eru sýndar kvik-
myndir. Einnig kemur fyrir að flutt er ýmiskonar dagskrárefni,
sem tekið er upp á segulbandstæki, sem félagið á. Fundunum)
lýkur með sambæn og lokasöng.
Síðan 1947 hafa árlega verið haldnir almenn-
Hinir almennu ir kristilegir æskulýðsfundir í samkomustöð-
seskulýðsfundir. um Akureyrar. Æskan og allur almenningur
hefur sótt fundina. Aðsóknin hefur stundum
verið svo mikil, að stór fjöldi fólks varð frá að hverfa. Sérstök
áherzla hefir jafnan verið lögð á almennan söng. Fundargestir
hafa lært lög á fundunum og sungið við raust í fundarlok. Sein-
asti almenni fundurinn fór fram í kirkjunni. Unga fólkið sér
um störfin, flytur ávörp og annað fundarefni.
Meðan skólar starfa kemur mánaðarlega út blað — Æskulýðs-
blaðið, — Flytur það greinar, fréttir, sögur og fl. — Fyrir nokkr-
um árum eignaðist félagið tvo kappróðrarbáta, og hafa drengir
stundað allmikið kappróður á sumrin, keppt á sjómannadaginn
°g á haustin. Ungum er holt að stunda íþróttir, einnig á því
sviði er hægt að beita kristilegum áhrifum. En íþróttir mega
ekki fara út í öfgar, og ekki mega þær heldur raska helgi stór-
hátíöanna.
Þegar haustar og námstími bamanna í skólum
Hvenær byrjar fer í hönd, mæta bömin prestunum og spyrja:
kirkjan? „Hvenær byrjar kirkjan?" Spurningin kemur
líkt og hressandi vorblær á móti manni. Það
er ósegjanleg gleði samfara því að finna áhugann hjá öðmm.
í vor heyrði ég móður segja frá atviki, er skeði heima hjá henni.
^arnið hennar lá veikt í rúminu. Kirkjuklukkurnar hringdu til
a<5 kalla á börnin í sunnudagaskólann. Móðirin heyrði bamið
Sráta. Þá hélt hún að sjúkdómurinn væri að versna. „Af hverju
ertu að gráta, barnið mitt?“ Hún fékk svarið: „Vegna þess að
eS get ekki farið upp í kirkjuna." Og móðirin gat ekki huggað
hamið fyrr en hún var búin að lofa því, að það skyldi fá að fara