Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 9

KIRKJURITIÐ
247
dæmið um máttarorð Guðs, sem heggur á fjötrana, svo þeir
hrökkva sundur; þeir eru táknið um endurleysandi kraft hins
skapandi Guðs, sem hverfir við sjálfri náttúrunni, svo þeir
megi leysast, sem lúta lágt í ánauð og þjáningu, um vald Guðs,
sem vinnur öll þessi máttarverk til endurlausnar lýð sínum, já,
vald þess Guðs, sem skapar sér lýö, söfnuö, — gerir hann að
sínu fólki, útvelur hann, gerir hann að heilögu prestaríki, að
konungsríki sínu.
Þessum atburðum er á þann veg lýst í heilögum ritningum,
að hið dæmigerða eðli þeirra kemur berlega fram. Sálmar þeir,
sem sungnir voru við hinar árlegu hátíðir ísraels hins forna
og minntust frelsunarinnar úr Egyptalandi og sáttmálans við
Sínaí, leiða berlega í ljós, að á hverju ári minntust menn þess-
ara atburða svo sem væru þeir að ske á nýjan leik í hátíðinni,
— á svipaðan hátt og þegar vér minnumst dauða og upprisu
Krists í heilögu altarissakramenti. Atburðir liðinnar sögu verða
hfandi, já, meira en það, þeir ske á nýjan leik. Kristur er
sjálfur nærverandi í athöfninni, sem fram fer. Á sama hátt
ftiinnumst vér jólanna. Þar er ekki aðeins minnzt liðinnar sögu.
>.Yður er í dag frelsari fæddur“ er þá boðað, — ,,í Betlehem
er barn oss fætt“, nú, á þessari stundu, á jólahátíðinni. —
A þennan veg var í hinum forna ísrael minnzt liðinna atburða
þeirrar sögu, er greindi frá hjálpræðisverkum Guðs, er hann
frelsaði lýð sinn úr ánauð í Egyptalandi, leiddi þá um óbyggðir,
opinberaðist þeim við Sínaí og stofnsetti þar sáttmálann og
gaf þeim fyrirheitna landið. Þessir atburöir voru dœmiö um
cevarandi lausn Guös, um hjálprœðisathafnir hans, um opin-
berun hans mitt á meðal þeirra, sem á hann trúa, um opinber-
un vilja hans, þ. e. hvers hann krefst af mönnum, um lögmál-
Þessir þœttir voru kjaminn í trú Gamla testamentisins.
En enda þótt kristin trú sé i mörgu frábrugðin hinum Gamla
sáttmála, þá er svo samt, að hér er einmitt fólginn kjarninn
i kristinni trú líka. Þessir þættir erfða ísraels, Guðs opinberun
mitt á meðal þeirra, er hann dýrka, lofgjörðin fyrir hjálpræðis-
athafnir Guðs á liðinni sögu og á líðandi tíma og boðun vilja
^uðs, þessir þœttir eru uppistaöan, grundvöllurinn, máttar-
stólparnir undir kristinni trú, kristinni kirkju og viömiöun
kristinnar guöfrœöi.