Gelmir

Ukioqatigiit
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Gelmir - 01.04.1954, Qupperneq 3

Gelmir - 01.04.1954, Qupperneq 3
aðrir srærstir. Jón sér ekki annað ráð vænna en að renna undan skrll þessum. Rennur hann allt hvað af tekur og veit eigi fyrr til, en hann hleypur inn í hús eitt eigi allfjarri höllinni. Stendur þar maður einn og gengur Jón fyrir hann og skýrir frá sínu ferðalagi og með hverjum ósköp- um hann var inn í þe’ta hús kominn. Maðurinn hlýðir á frásögn Jóns, en segir síðan: „Eigi er yfir slíku að æðrast, og er þetta daglegt brauð okkar hirðmanna Jarls, og munt þú vera maður hugblauður eða hvað kannt þú fyrir þér,“ Jón kveður það lítið vera, en kveðst vilja ná fundi Jarls með einhverjum ráðum. „Einhver ráð kunna að vera til þess,“ segir hirðmað- urinn og rótar um hríð í bókastafla í hillum og á borðum, dregur cíðan fram skræðu eina litla og óásjálega og þylur upp einhver torkennileg stef. Gýs þá upp rey'kur mikill með brestum og undirgangi, og upp úr gólfinu stígur fingálkn mikið sem Jón bar eigi kennsl á og kunni þó Dýra- og Plöntulandafræðina utanbókar. Snýr hirðmaður sér nú að Jóni og mælir: „Þennan fugl mun ég láta fylgja þér, og mun skríllinn þá eigi koma nærri þér. Veiddi ég hann í Germaníu og nefnist hann Fashani og mun hann þér vel duga.“ Sórust Jón og hirðmaður nú í fóslbræðralag og hétu hvor annars að hefna. Jón leggur nú af stað og teymir fingálknið. Vék skríllinn úr vegi jafn- skjótt og hann kenndi Fashanann. Jón gengur rakleiðis að stofu Jarls og undrast mjög að hann skuli rata og þakkar það gjörningum fóstbróður síns. Jón gengur nú ir.n i stofuna og litast um. Var þar mjög dimmt inni því að svo var, sem flestir hirðmanna væru lifandi reykháfar. Jón cér mann sitja í öndvegi og hyggur það vera Jarl. Gengur hann þá rakleiðis að öndveginu og kveður Jarl og skýrir frá hvert hans erindi væri. Jarl biður hann velkominn og vísar honum til sætis á hinn óæðri bekk. Hirð- menn taka nú að spyrja Jón um ýmsa hluti og á ýmsum tungum, og svar- ar Jón öllum spurningum þeirra greiðlega, og undrast þeir mjög vizku hans. Þegar Jón hefur lengi svarað spurningum hirðmanna glymur hinn sami hávaði frammi sem áður, er hann knúði dyra. Hleypur þá allur skríllinn inn aftur með brölti og bægslagangi svo að menn máttu vart kvrrir sitja sökum titrings. Er mestu lætin voru um garð gengin tóku hirðmenn að tinast út úr stofunni og að lokum voru þeir einir eftir Jarl og Jón. Þá segir Jarl: „Það finn ég, er ég hef heyrt þig svara spuming- um hirðmanna minna, að eigi get ég kennt þér neitt. En vilt þú nú gerast minn hirðmaður og uppfræða ungmenni þau, er þú sást hér á leið þinni?:< Jón játti því en kvaðst samt vilja fá orlof til að fara heim til sín og segja hvernig málum slnum væri komið, og var það fúslega levft. Að tilsettum GELMIR 3

x

Gelmir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gelmir
https://timarit.is/publication/454

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.