Kirkjuritið - 01.01.1966, Side 19

KIHKJURITIÐ 13
afhermt. Sorglegast að enn í dag er framförin lítil nema á ör-
auni stöðum, en þar einnig stórbatnað.
Abnennt talað mun óhætt að segja, að um aldamótin, rakst
ntaður sjaldan á nokkra trúargleði og trúarvissu, trúrækna
olkið var margt, en átti þó oftast „forsjónartrú“ eina, þrátt
>rir Passíusálmana. Opinská andstaða gegn kristinni trú var
itil, en ,,þokulýður“ all fjöhn ennur.
HvaSa maSur eða menn höfSu mest áhrif á þig á námsárunum?
Mér þótti vænst um að kynnast Jóni Helgasyni kennara mín-
Uln a Prestaskólanum, og Haraldi Níelssyni — áður en liann
^terist til Spiritisma, þeir voru báðir svo einbeittir. Bænastund-
iiuar, sem Friðrik Friðriksson, átti með skólabræðruni sínum
d Prestaskólanum, voru góðar til undirbúnings barnaguðsþjón-
tistum, sem við liéldum til skiftis. En hann var bæði eldri og
iniklu þroskaðri trúmaður, og auk þess laus við námið, vegna
raðvaxandi starfs lians meðal drengjanna, o? því skildum vér
iann ekki oft og einatt, — töluðum um sérvizku lians, þegar
tcttara hefði verið að kannast við vanþroska sjálfra vor. —
Okkar deild tók embættispróf í júní 1900, og degi síðar var
eg staddur hjá Fr. Fr., er til lians kom útvegsbóndi af Sel-
tjarnarnesi. Hann sagði við Friðrik: „Þér hafið vitanlega
engið fyrstu einkunn“. „Ónei, ekki gáfu þeir mér meira en
• ehikunn“, svaraði Friðrik. „Jæja, ætli Guð gefi yð ur ekki
• einkunn samt, livað sem kennararnir gefa“, svaraði gesturinn.
~ Löngu síðar minnti ég svo Friðrik á þetta samtal, sem lion-
um var gleymt, en ég mundi greinilega.
HvaSa starf hófst þú fyrst til vakningar eSa kristilegra um-
bóta?
Um það má lesa í VerSi Ijós árið 1902 bls. 44 og áfram, sér-
staklega þó viðbót ritstjórans (J.H.) við erindi mitt um lieima-
ti'úboð, sem þar er birt. Segir þar frá starfi mínu fyrsta vetur-
11111 1901—1902, eftir utanför mína. Þessar síðdegisræður mínar
annan livern sunnudag í dómkirkjunni — sem þar er getið —
' °ru vel sóttar, en nokkuð umdeildar, þótt aldrei þyrfti ég lög-
regluverndar við — eins og Hjálpræðishermenn þurftu fyrstu
árin. Næsta liaust komu þau boð frá landsliöfðingja að kirkjan