Kirkjuritið - 20.07.1969, Side 48

KIRKJURITIÐ
334
er þau skortir; liiiin auðugi miðli þeim snauða, hinn sadJ'
þeim soltna. Jesús sagði eitt sinn, að fátæka hefðum við ávallt
hjá okkur. Nú er svo komið, að sár fátækt er sjaldgæf á ís"
landi, en í þess stað höfum við allan heiminn lijá okkur. Við
höfum gnægð matar. Suður í Afríku er lieil þjóð í svelti-
Vandkvæði okkar mælum við á kvarða þeirrar mestu vel-
sældar, sem lieimurinn þekkir. Neyð þeirra mælist á kvarða lífg
og dauða.
Við erum fáir, fátækir, smáir; liversu oft liefur ekki verió
á það bent. Getur þá nokkuð munað um framlag okkar;
verðum við ekki að ætla stærri og öflugri þjóðum framkvæmd-
ir, er svo mikils þarf við? Nei. Ég er heldur ekki að tala ui»
skyldu þjóðar við þjóð, heldur manna við meðbræður síua-
Og livert okkar getur lagt frarn sinn skerf, fé eða fyrirliöfu?
ekki síður en aðrir, og því fremur, sem við erum sólarmegiU
við það liyldýpi, er sífellt dýpkar og skilur ríkar þjóðir og
snauðar. Það er skylda okkar að leggja lið, og það lilýtur að
vera okkur ljúf skylda.
AMEN.
ARNE FORSBERG:
Stanza og sjá
Af hverju er þessi asi á þér, Sála mín,
hvers vegna ertu svona eirðarlaus í brjósti mér?
Hraðamælisnálin titrar á hundrað,
a,llt þýtur hjá,
lífið sjálft þýtur hjá.
Stanzaðu eitt augnablik og sjáðu
skýin sem sigla um himinhvolfið.
Tíndu blóm á vegkantinum,
hlustaðu á tíst þrastarins.
Af hverju er þessi asi ó þér, Sála mín?
Hægan, ó hægan.
(S. Á.)