Leiftur - 01.01.1915, Blaðsíða 36

34
L E I F T U R
Þegar Guðný var 6 ára, aðrir segja 9"’ára, T segiryPálI
við liana, að hún skuli yrkja vísu um MagnúsAbróður
hennar, síðar prest á Grenjaðarstað.
Guðný kvað:
»Drottinn láti dygðirnar
daglega á þér skína.
Eftir vexti æfinnar
átlu þær að sýna«.
Þótti þetta eftir ganga. En fremur má-það teljast ósk
en spá. Ritsij.
Kveldið fyrir húsbrunann mikla í
Reybjavík nóttina 35. apríl 10155.
Það var 24. apríl 1915. Eg kom vestan Austurstræti
og ætlaði að Ingólfshvoli, því að eg þurfti að hitta Egg-
ert Briem frá Viðey, sem þar bjó. Þella var nálægt kL
7 um kveldið. Þá um daginn hafði Hjörtur lögfræð-
ingur Hjartarson verið jarðsunginn. Eg var að hugsa
um, hve mennirnir ættu oft um sárt að binda, og hve
þungskilið væri, þegar hraustir og efnilegir menn væru
kallaðir héðan í hlóma lífsins. Eg var því í dapurleg-
um hugsunum. Þegar eg gekk fram hjá Hótel Reykja-
vik greip mig óvenju sterkur hryllingsbeygur. Þar inni
var brúðkaupsgildi og því glaumur og gleði. Eg setti
þenna mikla ónota, sem greip mig, í samband við
hugsun mina og datt í hug fornkveðna vísan:
»Auðnuslingur einn þá hlær,
annar grætur sáran;
þriðji hringafold sér fær,
f'jórða stinga dauðans klær«.
En þó að þessar tvær andstæður: sorgin og gleðin^
bæru samtímis að liuga niínum, skildi eg samt ekkert
i því, að það gæti valdið þessum miklu ónotum og
kveljandi óþreyju; því að vanagangur lifsins er það, að*