Leiftur - 01.01.1915, Blaðsíða 44

42
I. E I F T U R
Barsmíð i beklinum.
Sögn Hallgríms bónda Níelssonar á Grímsstöðum á Mýrum.
Það bar við snemma morguns. Vinnuhjú mín, Guð-
liði Hafliðason og Halldóra Grímsdóttir, voru í eldhús-
inu. Bæði hafa þau verið hjá mér um 20 ár, og stöðugt
reynst ábyggileg og vönduð. Guðliði sat á trébekk, en
Halldóra stóð við eldavélina og var að hila morgun-
kaffið. Þá heyra þau bæði mjög glögglega, að þrjú högg
eru barin í bekkinn, er Guðliði sat á. Rétt á eftir kom
Bjarnþór hóndi Bjarnason, þá hóndi að Grenjum. Var
hann vel kunnugur og gekk rakleitt inn í eldhúsið.
Settist hann þegar óboðinn á bekkinn, nákvændega á
sama stað og þau heyrðu höggin koma frá.
Sa<>nif um dýr.
Svipur Skjónu.
Sögn frú Elísabetar Sigurðardóttur á Stóra-IIrauni.
Eg ólst upp hjá foreldrum mínum, er hjuggu í Syðra-
Skógarnesi í Miklaholtshreppi. Þegar eg var um 12 ára
að aldri, veiktist skjótt hryssa, sem þau áttu. Var ráðið
af að farga henni um haustið, þótt folald gengi undir
henni. Féldc hóndinn á Stóru-Þúfu hana til afsláttar.
Sett var upp að hann léti skjóta hana samdægurs og
hann fékk hana. Vissu menn eigi annað en það hefði
verið gert. Á þriðja degi frá þessu, nær rökkursbyrjun,
var eg stödd úti á hlaði. Sá eg þá hvar Skjóna kom
og var þá vel 200 metra frá mér. Geklc hún vanalegan
lestagang og heim að húsinu, sem folald hennar var
inni i. Stansaði hún þar við dyrnar. Eg gekk svo inn
til að segja að Skjóna væri komin og stæði við hest-