Eimreiðin - 01.07.1949, Síða 51

EIMREIÐIN gúrkurnar hans gamla drésa
203
Hugsið ykkur svo, hve öldungis forviða, hversu bálreiður og
hve örvilnaður hann varð, er hann uppgötvaði morguninn eftir,
begar hann var að koma til gróðurreitsins, að gúrkunum f jörutíu
hafði verið stolið frá honum um kvöldið. Til að spara frekari
utlistanir læt ég nægja að segja, að hann varð, eins og Gyðingur-
Rin hjá Shakespeare, gripinn liinu hörmulegasta æðiskasti og
eildurtók þessi hræðilegu orð Sliylocks:
»Ó, að ég næði í þig, ef ég bara næði í þig!“
En svo fór hann að íhuga málið, með kaldri ró, og komst að
beirri niðurstöðu, að eftirlætisgoðin lians gætu ekki að svo komnu
yerið í Rota, þorpinu, sem liann bjó í, þar eð ókleift mundi vera
að hafa þ ær þar á boðstólum, án þess að eiga á liættu, að þær
bekktust, og þar eð gúrkur voru þar auk þess í mjög lágu verði.
nÞær eru í Cadiz, svo sannarlega sem tveir og tveir eru fjórir!“
ub'ktaði hann eftir nokkra umhugsun. „Bannsettur þorparinn,
bjófurinn, hefur rænt mig í gærkveldi klukkan níu eða tíu og
sloPPÍð með þær um miðnætti í vörubátnum. Ég fer nú undir
eins til Cadiz með áætlunarbátnum, og svei mér þá ef mér tekst
ekki að klófesta þjófinn og ná aftur afurðum vinnu minnar“.
Að svo mæltu var hann enn um stund á stjái í námunda við
staðinn, þar sem ódæðið hafði verið framið, svo sem væri hann
gæla við jurtirnar, sem nú var búið að skerða, eða að telja,
llve margar gúrkur vantaði, eða að leggja niður fyrir sér einliverja
Seigvænlega refsing u til handa sökudólginum, en klukkan átta
lagði hann af stað til bryggjunnar.
Áætlunarbáturinn var næstum ferðbúinn. Þessi lítt ásjálegi
hátur fer á hverjum morgni áleiðis til Cadiz stundvíslega klukkan
11111 °g flytur farþega, alveg eins og vörubáturinn fer á hverri
n°ttu um miðnætti, með farm af ávöxtum og grænmeti.
í*ennan morgun um hálf-ellefu leytið nam Drési gamli staðar
^yrir framan grænmetisborð á markaðstorginu í Cadiz og sagði
letilegan lögregluþjón, sem stóð þar lijá:
«Þessar gúrkur á ég. Takið þennan mann fastan!“
Hg hann benti á kaupmanninn.
»Taka mig fastan!“ hrópaði kaupmaðurinn steinliissa og liinn
^efasti.
»Ég á þessar gúrkur. Ég keypti þær ...“.
»Há geturðu komið og sagt það fógetanum“, svaraði Andrés.