Ægir - 01.03.1938, Blaðsíða 15

Æ G I R
73
þvi saltfiskkaup þeirra minnkað á ár-
inu um 13 397 smál.
Orsakirnar fyrir þvi, að saltfiskkaup
Portúgala eru svo miklum mun minni á
árinu heldur en 1936 eru aðallega þær,
að þeir áttu óvenjulega miklar fiskbirgð-
ir við áramótin 1936 og 1937, en ekkert
núna við siðastliðin áramót, og einnig
hefir þeirra eigin útgerð aukizt nokkuð
á árinu.
Salan frá Islandi og Noregi hefir hlut-
fallslega aukizt nokkuð frá 1936, en aft-
ur á móti hefir salan frá Nýfundnalandi
minnkað að mun. Einnig er salan frá
Færeyjum nokkuð minni en 1936.
I síðasta thl. „Ægis“ var skýrt frá fisk-
markaðnum i Oporto síðastl. ár, en hér
fer á eflir skýrsla um saltfiskinnflutning-
inn til Lissahon:
Noregur .... 9 818 smál.
ísland .... 6 472 —
Nýfundnaland 961 —
Frakkland 60 —
Þýzkaland 203 —
Færevjar 894 —
Alls 18 408 smál.
Eins og skýrsla þessi ber með sér, selja
Norðmenn meira en helming af öllum
fiski, sem kejrptur er i Lissabon. Norð-
menn hafa aukið sölu sína til þessarar
borgar mjög mikið undanfarin ár, þvi að
1935 höfðu þeir 36,6% af heildarinn-
flutningnum þangað, en siðasll. ár 53.3%.
A sama tima hefir saltfisksala íslend-
inga til Lissabon minnkað úr 54% í
35.2% af heildarinnflutningnum.
Togaradeilan,
sem staðið hefir siðan á nýári, var lcyst
22 marz, og fóru togararnir þá strax að
húast á veiðar. Fyrstu togararnir létu úr
höfn aðfaranótt þess 23. marz.
Gunnar frá Skjaldarkoti.
Ilinn 9. jan. 1930 andaðist Gunnar Gíslason
bóndi að Skjaldarkoti á Vatnsleysuslrönd; og
þar sem að Gunnar var einn hinn mesti sjó-
maður og stjórnari sinnar samtiðar, er ekki ó-
viðeigandi að blaðið „Ægir“geymi minningu hans.
Gunnar var fæddur að Skjaldarkoti 28. sept.
1805, sonur merkis- og dugnaðarlijónanna Gisla
ívarssonar og Guðrúnar Kortsdóttur. Ólst Gunn-
ar þar upp og giftist 14. júni 1889 Ingibjörgu
Friðriksdóttur, ættaðri af Stokkseyri, hinni
mestu gáfu- og ágætiskonu, en liún dó eftir fárra
ára ástríka sambúð. Þau eignuðust 5 börn og
eru 3 þeirra á lifi: Ingvar, kennari í Hafnar-
firði, giftur Margréti Bjarnadóltur; Gísli, stýri-
maður í Reykjavík, giftur Sigríði Pétursdótlur
og Kristin gift Erlendi Magnússyni, bónda á
Kálfatjörn. Eftir lát konu sinnar bjó Gunnar
fvrst með móður sinni og eftir lát hennar með
ráðskonu og alltaf í Skjaldarkoti. Þar fæddist
liann, þar bjó hann og þaðan var hann borinn
til hinnar hinztu hvildar.
Skjaldarkot liggur alveg að sjó, þar er vor- og
sumarfagurt, þá Ægir kyssir strönd með útrænu-
blæ í sólroðnum geislastöfum, og þó það fari
af að vetrinum, þegar Kári eyluir kólgu og
skvettir bárufaldi yfir sjávargarðana, þá var
þar samt svo, að Skjaldarkotsingum þótti sær-
inn góður, hann bauð þeim gæði og þeir sóttu
þau.
Sjórinn varð þvi fljótt hugðarefni Gunnars
sem þeirra frænda fleiri. Það mátti segja um
þá, sem sagt var um Hrafnistumenn, þeir höfðu
byr sem j)eir vildu. Skjaldarkotsingar kunnu að
iiaga seglum og stjórna skipi. Ungur gerðist
Gunnar formaður á útveg föður sins, og kom
fljótt i Ijós hve mikla hæfileika hann liafði til
að bera, fastur fyrir og ákveðinn, fengsæil og
heppinn. Var þó ofl harðsótt gull í greipar Ægis,
einkum að vetrarlagi, meðan sjór var stundaður
árið um kring, en oft aflaðist vel og var þá ekki
við neglur skorið að miðla af aflanum þeim er
þurftu. Skipakost og útbúnað allan liafði Gunn-
ar jafnan í góðu slandi, enda var það betra,
því sjósókn Gunnars var mikil, ekki sizt meðan
þeir voru með honum bræður hans, hinir mestu
dugnaðar- og vasklcikamenn, Sigurður bóndi i
Traðarkoti, faðir Sigurjóns bónda, er þar býr
nú og Kort faðir Guðmundar bónda i Bræðra-
parti i Vogum. Korl er enn á lifi hjá Guðmundi
syni sinum. En handtök þeirra voru viss og