Tímarit lögfræðinga - 01.07.1973, Qupperneq 22

mánuðum eftir dagsetningu úrskurðar skattstjóra, en fyrir lagabreyt-
inguna var fjármálaráðherra heimilt að áfrýja úrskurðum skattstjóra
án tillits til kærufrests.
Spurning getur vaknað um hvenær ríkisskattstjóri geti breytt álykt-
un skattstjóra af sjálfsdáðum skv. heimild í 4. mgr. 42. gr. eða þurfi
að skjóta úrskurði skattstjóra til ríkisskattanefndar. Skv. 4. mgr. 42.
gr. getur ríkisskattstjóri, ef hann telur ástæðu til, breytt ályktun
skattstjóra um skattákvörðun, enda sé uppfyllt skilyrði 38. gr., ef um
hækkun er að ræða.
Ákvæði 2. mgr. 41. gr. um kærufrest ríkisskattstjóra virðist þarf-
laust, ef ríkisskattstjóri gæti alltaf breytt ályktun skattstjóra skv.
heimild í 4. málsgrein 42. greinar. Virðist bera að skilja þetta þannig,
að ríkisskattstjóri geti ekki breytt ályktun skattstjóra, ef hún bygg-
ist á úrskurði skattstjóra á kæru. Ef breytingarnar væru vegna ann-
arra atriða en kæran og úrskurður skattstjóra fjallar um, ætti ríkis-
skattstjóri að geta notað heimildina.
1 2. mgr. 2. málslið segir enn fremur, að kærur skuli vera skriflegar
og studdar þeim gögnum, sem kærandi telur nauðsynleg. Eins og
greinin er rituð, virðist krafa þessi aðeins gerð til þeirra kæra, sem
ríkisskattstj óri sendir, en væntanlega mun það vera ætlunin, að máls-
greinin eigi við allar kærur til ríkisskattanefndar skv. 1. og 2. mgr.
Eftir orðanna hljóðan er það sett í mat kæranda, hvaða gögn hann
telur nauðsynleg, en skv. 7. mgr. getur nefndin, ef hún telur mál ekki
nægilega upplýst, beint því til málsaðila að afla frekari gagna eða upp-
lýsinga máli til skýringar.
Eins og fyrr segir er það áskilið í 40. gr. laganna, að kæra til skatt-
stjóra skuli studd nauðsynlegum gögnum. Spurning kann að vakna
um, hvort ríkisskattanefnd geti synjað kæru á þeim forsendum, að
gögn, sem fyrst koma fram við kæru til ríkisskattanefndar, hefðu átt
að fylgja kæru til skattstjóra. Þetta tel ég, að hún geti ekki, sérstak-
lega þegar á það er litið, að dómstólar mundu taka slík gögn til greina,
ef þau snerta skattskyldu. Þá skal enn fremur bent á ákvæði 47. gr.,
þar sem gert er ráð fyrir, að ríkisskattanefnd fjalli um framtal, sem
ekki hefur áður komið til skattstjóra.
Eins og ég gat um, gerir 3. og 9. mgr. 41. gr. ráð fyrir, að ríkis-
skattstjóri sé umboðsmaður fjármálaráðherra og annarra gjaldkrefj-
enda gagnvart ríkisskattanefnd, og er til þess ætlazt, að hann yfirfari
kærur, sem nefndinni berast og geri kröfur fyrir hönd umbjóðenda
sinna. Skal hann rökstyðja kröfur sínar og rita greinargerð í málum
að því marki, sem hann telur ástæðu til.
20