Tímarit lögfræðinga - 01.11.1974, Qupperneq 38

Úr hópi hinna 10 dómara, sem studdu dómsniðurstöðuna, gáfu forsetim,
og Nagendra Singh dómari út séryfirlýsingar; dómararnir Forster, Bengzon,
Jiménez de Aréchaga, Nagendra Singh og Ruda skiluðu sameiginlegu sér-
atkvæði; og dómararnir Dillard, de Castro og Sir Humphrey Waldock skiluðu
sératkvæðum.
Úr hópi hinna 4ra dómara, sem greiddu atkvæði gegn dómsniðurstöðunni,
gaf Ignacio-Pinto dómari út séryfirlýsingu, og dómararnir Gros, Petrén og
Onyeama skiluðu ágreiningsatkvæðum.
I þessum yfirlýsingum og atkvæðum skýra umræddir dómarar afstöðu sína.
ÚTDRÁTTUR ÚR DÓMNUM
Gangur málsins. Útivist aðila. 1.—18. gr. dómsins.
í dómnum er rifjað upp, að Bretland hóf málssókn gegn Islandi 14. apríi
1972. Að beiðni Bretlands kvað dómstóllinn á um leiðarvísun um bráðabirgða-
úrræði í verndarskyni með úrskurði 17. ágúst 1972 og ítrekaði hana með
öðrum úrskurði 12. júlí 1973. Með dómi 2. febrúar 1973 komst dómstóllinn
að þeirri niðurstöðu, að hann hefði dómsöguvald til að fjalla um efnisatriði
deilunnar.
I lokakröfum sínum bað Bretland dómstólinn um að dæma og lýsa yfir,
a) að krafa islands um belti algerrar fiskveiðilögsögu, sem nái 50 sjó-
mílurfrá grunnlínum, standist ekki samkvæmt alþjóðalögum og sé ógild;
b) að íslandi sé ekki heimilt gagnvart Bretlandi að helga sér einhliða al-
gera fiskveiðilögsögu utan 12 mílna markanna, sem samið var um með
erindaskiptum 1961;
c) að Islandi sé hvorki heimil einhliða útilokun breskra fiskiskipa frá út-
hafssvæði utan 12 mílna markanna né einhliða takmarkanir á athöfnum
þeirra á þessu svæði;
d) að islandi og Bretlandi beri skylda til að rannsaka saman, annaðhvort
sín á milli eða með þátttöku annarra ríkja, sem eiga hagsmuna að gæta,
þörfina á takmörkun fiskveiða á umræddu úthafssvæði með verndunar-
sjónarmið í huga og semja um að koma á slíku fyrirkomulagi á svæð-
inu, að það tryggi íslandi m. a. forgangsréttindi í samræmi við, hversu
mjög það er háð fiskveiðum.
ísland tók ekki þátt í neinum hluta réttarhaldanna. I bréfi 29. maí 1972 til-
kynnti Island dómstólnum, að það liti á erindaskiptin frá 1961 sem fallin úr
gildi; að samkvæmt skoðun þess væri enginn grundvöllur í samþykktum dóm-
stólsins fyrir dómsögu hans; og að það vildi ekki leggja fyrir dómstólinn neitt
mál um víðáttu fiskveiðilögsögu landsins, þar sem llfshagsmunir þess væru
í veði. I bréfi 11. janúar 1974 lýsti island því yfir, að það samþykkti ekki neinar
af yfirlýsingum Bretlands um staðreyndir málsins né staðhæfingar eða rök-
semdir þess um gildandi lagareglur.
164