Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 242
238
BÚNAÐARRIT
2. Ef heyið er mjög létt og sinuborið, þarf að bianda
það kraftheyi, svo sem töðugresi, há eða harðvellis-
heyi.
3. Stör þarf að troða vel og fergja meira en töðu og
língresi. Farg alt að 100 pd. á ferfet.
4. Töðu, einkum há, má ekki troða mjög eða fergja,
fyrri en hiti er kominn á hæsta stig, að 70°, því
að öðrum kosti getur vel farið svo, að ekki hitni
nóg í heyinu.
5. Sætheyi er hættara við að skemmast en súru, eink-
um ef vatn kemst að heyinu, eða stál stendur lengi
opið, án þess að tekið sé á.
6. Bezt að heytóftin væri steinsteypt, í halla eða undir
brekku. Þó má vel notast við velgerða torftóft.
7. Óhjákvæmilegt, að hafa þak, helzt úr járni, yfir
tóftinni. Bezt að það væri laust, svo að taka mætti
af, þegar látið er í tóftina og fergt.
8. Heymagnið þarf að vera nokkuð mikið (ekki undir
60 votheyshestum).
9. Alt þarf að vera tilbúið (tóft, þak og farg), svo að
sú fágæta heyverkun taki sem minstan tíma frá
öðrum heyvinnustörfum.
Nokkur áhugi er hér að vaxa með votheysverkun.
Síðastliðið haust gerðu tilraunir: Jón hreppstjóri á Val-
bjarnarvöllum, Alfreð Kristensen í Einarsnesi, Daníel
Fjeldsteð í Hvítárósi og búnaðarskólinn á Hvanneyri. —
Æskilegast að sem flestir segðu frá sinni reynslu.
Faðir minn bjó sinn búskap á Fossi í Grimsnesi,
um hálfan þriðja áratug. Á árunum 1876—’86 gerði
hann nokkrar tilraunir með súrheysverkan. Á þeim
tima var það fágæt heyverkun og lítt þekt nema af
nokkrum blaðagreinum. Notaði hann gamla torftóft
með þaki yfir og grjótfarg. í súrheyið hafði hann jafnan
töðu eða há. Tilraunin heppnaðist vel, og gaf hann kún-
um heyið, þó aldrei yfir ]/* gjafar. — Eg man eftir
því, að hann geymdi ætíð tuggu af súrheyi inni, i kassa,