Listviðir - 07.04.1932, Blaðsíða 16

£ i s t v í ð í r
7. apríl 1952
laut niður til að ná í blómin. Einnig maðurinn
laut áfram.
Barbro hrökk við. Hún sá nú andlit hans.
Það nálgaðist hana þarna hinum megin við
rúðuna. Hann horfði ekki á blómin. Hann hafði
séð hana við gluggann.
Þykk efrivör drógst upp og sýndi hvassa
tannbúta í glottandi snjáldri. Stórt bogið nef
lor í fellingar, eins og það væri að þefa. Aug-
un voru hvöss og stingandi. Þau reyndu að
draga hana til sín, — vildu henni eitthvað.
Svo sem hvað? Og þegar hann tók við þessum
undarlegu jurtum, þá krepptust þær eins og
klær, sem vildu rífa og tæta.
Barbro beið ekki boðanna. Ilún hljóp lafmóð
niður strætið. Hún þorði hvorki að hægja á
sér, eða líta aftur. Hún rak sig á fólk, og fann
hvassa olnboga verða fyrir sér. Bifreið öskraði
aðvarandi og hún slapp með naumindum yfir
á hina gangstéttina.
Æfintýrið. Brönugrösin. Hverskonar vitrun
var það er þau höfðu opinberað henni? Var
nú ekkert sem framar væri hægt að þrá, að
kveljast af þrá eftir. — Uppbrett efrivör, þef-
Soffía Guðlaugsdóttir leikkona
í næsta blaðí birtist grein um hana ásamt myndum.
Uppáhaldsleikari Reykvíkinga. Friðfinnur Guðjónsson
andi nasir, eins og á stórum hundi, sem finnur
iykt af feitum bita.
Ó, þá væri lífið lítilsvirði. Og nú fann hún
kuldann í kring um sig — og myrkrið. Nú
var rökkrið fagra flúið. Myrkur. — Nótt.
„Þú kemur seint heim“.
Það var áminningarrödd móður hennar.
Barbro fór inn í herbergið sitt. Þar lágu
skólabæluirnar í hlaða á skrifborðinu.
Hún fletti upp í einni þeirra og fór að tauta
hálfhátt, til þess að læra kaflann utanbókar.
Og herbergið byrgði hana aftur innan fjög-
urra vegg'ja sinna. Húsgögnin virtust dauflit-
uð í ljósbirtunni.
Barbro taútaði í hálfum hljóðum og hélt
báðum höndum fyrir eyrun. Hún vildi ekki
hlusta eftir rándýrunum, sem læddust í kring
um húsið.
19