Okrarasvipan - 26.05.1933, Blaðsíða 2

{\
O K R A R A
dómara Einarssonar við Vesturgötu, og hlýtur
þar að vera orsök gleymzkunnar hin sama.
Eftir að oss barst til eyrna þessi frjett um
skattsvik Metúsalems, datt oss í hug að reyna
að grenslast eftir, hvort hjer væru öll skatt-
svik hans talin fram. Af skiljanlegum ástæð-
um sáum vjer, að ekki mundi duga, að heim-
sækja Metúsalem að hætti venjulegra blaða-
manna, og leita frjetta hjá honum. Vjer tókum
því það ráð, að bregða oss í flugulíki og flug-
um svo sem leið liggur heim að húsi Metú-
salems í Ingólfsstræti. Komumst vjer í gegnum
skráargötin inn í húsið og inn í stofurnar, og
sáum þar i einu herbergjanna raikinn skáp og
sterklegan. Oss datt í hug, að þetta mundi
vera skrifstofan, en skápurinn fjárhirzlan og
hún rammlega læst. Vjer þræddum leiðina inn
um skráargatið, og gaf oss fyrst á að líta þeg-
ar inn I skápinn kom. Þar úði og grúði af
skjölum og skuldabrjefum, vixlum og seðlum,
og heilmikil hrúga var þar af slegnum pening-
um. Það sem einna fyrst bar við augum var
35 þúsund króna »handhafa«-skuldabrjef, með
veði í húseigninni Lindarbrekku á Akranesi.
Bar skuldabrjeflð með sjer, að fyrir þessar 35
þúsund krónur höfðu verið borgaðar 12 þús-
und krónur í peningum, en hitt í alls konar
skófatnaði. Þar voru 8 kr. kvennskór reikn-
aðir Lindarbrekku-eigandanum á 35 kr., og 35
kr. gúmmistigvjel á 90 kr., svo að ekki hefur
karlinn ætlað að tapa á viðskiftunum.
Margt fleira bar fyrir augu vor í skápnum,
en vjer Bleppum að segja frá þvi í þetta sinn.
Gefst sennilega síðar tækifæri til að upplýsa
í þessu efni. Viljum bíða og sjá, hvernig hlut-
aðeigandi yfirvöldum tekst að glima við gamla
manninn um þetta alt saman. Sjerstaklega
fýsir oss að heyra, hvernig skattstjóra tekst
að fást við þessi tvö áðurnefndu 35 þúsund
króna skuldabrjef. Hugsanlegt er, að þriðja 35
þúsund króna handhafa-skuldabrjef komi þá í
leitirnar, ef vel er leitað. — Það virðist svo,
sem Metúsalem hafi tekið ástfóstri við töluna
»35«, og því hugsanlegt, að enn fleiri brjef af
sama tagi sjeu til í fórum hans. — En svo er
þessi skófatnaður. Við rannsókn mundi það
upplýsast, hvaða skófatnaður þetta er, sem
S V I P A N
Metúsalem borgar með, og hvort hann hefur
verið talinn til skatts, hvort þetta er sami skó-
fatnaðurinn, sem vjer áður í blaði voru höfum
upplýst um, að fluttur hafl verið úr Skóverzl*
uninni við Óðinstorg heim til Metúsalems, næstu
dagana áður en skóverzlunin varð gjaldþrota.
. . . . fjandinn spýtir á „Júristann*.
Þá hann um það
þrautpíndur bað,
þegar gefi’ hann upp anda,
að keyrðuf sje
fyrir utan Bpje
(með aðfalle)
i eldsofn hvítglóanda.
(Úr BHugvekju-sálmum“).
Pjetnr irá Skollatnngn
og Ólafur tró Þormóðsdal.
Svo tíðrætt hefur Pjetri Jakobssyni frá Skolla-
tungu orðið um Ólaf gamla Þorsteinsson, sem
kendur hefur verið við Þormóðsdal, og viðskifti
h a n s við a ð r a, að kunnugum má virðast
undarlegt, að Pjetur skuli ekki segja neitt frá
viðskiftum sjálfs sín við Ólaf karlinn, og verð-
ur nú i fám orðum reynt að bæta um þetta og
úr því, en jafnframt vikið nokkuð að stöku
atriðum úr æfiferli Ólafs gamla, sem standa i
sambandi, beinu og óbeinu, við skifti Pjetura
og hans.
Er þá fyrst þar til máls að taka og frá að
segja, að Ólafur gamli var endur fyrir löngu