Hlín - 01.01.1917, Qupperneq 78

16
Hlin
eyjunni; þangað safnar hann til sín öllum bestu og dygg-
ustu þegnum sínum úr lians óendanlega ríki, og hefur
þeim búna þá sælu, sem skilningi yðar er ofvaxin, enda
verður eigi h.eldur útskýrð með nokkrum orðum. En inn
í húsum yðar eru fest upp spjöld úr gulli; á þeim finn-
ið þjer alt það ritað, sem þjer verðið að gera, til þess að
geta komist þangað, hvar ævarandi sæla bíður yðar.“
„Skýrt og skært skína fyrir yður á þeirn spjöldum, til
staðfestingar öllu því, sem jeg segi yðui, boðorð yðar
dýrlega konungs. Sælir eruð þjer, el' þjer látið þau leið-
beina yður! Þá flytur yðar hinn alvarlegi ferjumaður frá
eyju yðar á aðra rniklu fegri; og frá eyju til eyjar komist
þjer æ nær og nær takmarki yðar.“
„Þannig flutti yður áður hingað frá fjarlægum stað
Jiinn brosleiti ferjumaður; en eigi munið þjer nú neitt
eftir yðar fyrri vistarveru; því að ákvarðað er Jtað af vís-
dómsráði herra yðar, að hið umliðna skuli vera yður
hulið, en að Jrjer skulið aðeins geta sjeð yfir hið nær-
verandi, og horft með gleði fram á hið ókoinna. Lifið
};ess vegna glaðir í voninni, og bíðið óhræddir eftir ferju-
manninum, sem kallar yður burt frá þessari eyju á aðra
fegri til ástvina yðar, sem á undan eru komnir.“
„Þeir einir hafa orsök til að skelfast af komu hans, sem
ekki skeyta orðum mínum, eða gullspjöldunum í húsum
þeirra; þá eina flytur hann afleiðis á fjarlægan og óbyggi-
legan stað.“
Margt annað mátti heyra af munni Jiessa undrunarverða
útlendings. Þeim varð líka starsýnt á hann. Margir fundu
spjöldin, og skýrðu Jrau upp fyrir sjer, eins og hann sagði
fyrir, og fögnuðu komu hans; en margir vildu líka ekki
trúa orðum hans, hirtu ekki einu sinni um að leita let-
ursins, og lifðu eins og áður. Sumir lögðu enda á hann
hatur, eins og einhvern óróamann, álösuðu honuin sem
svikara, og vildu hafa hann brott úr eyjunni.
Þess vegna þegar alvarlegi maðúrinn kom altur á land
í eyjunni, þá leiddu þeir útlendinginn á móti honum; —