Hlín - 01.01.1920, Side 48

48
Hlin
gefi sjer aldrei tíma til að ganga í guðshús. Þeim, sem
vinna erfiða vinnu alla vikuna, veitir sannarlega ekki af
að eiga sjer friðaða stund frá öllu vafstrinu að minsta
kosti þriðja hvern sunnudag, Jrví að ekki eru nú messu-
dagar tíðari en Jrað við flestar kirkjur til sveita.
Það er nú mikið kvartað um Jjað, að unga fólkið eiri
ekki stundinni lengur í sveitunum. En er Jrað nokkuð
undarlegt, þó Jrað leiti til kauptúnanna- úr Jreirn sveitum,
sem engan fjelagsskap eiga af neinu tagi, og Jrar sem um
fátt annað er talað en um ljettúðina og iðjuleysið á unga
fólkinu, og svo kaupgjaldið og dýrtíðina?---Mjer detta
stundum í hug Jressi orð skáldsins: „Menn oft sjer skapa
þraut og þrá, að Jjyrnum leita og finna þá, en hlýrri fjólu
ei gefa gaum, sem grær á þeirra leið.“ Sönglistin er vafa-
laust ein af hýrustu fjólunum, sem gróa á leið vorri
hjerna megin; það ættu sem flestir að hlúa að henni.
Það þarf að beina æskulýðnum út á hollar og góðar
brautir; hann þarf að geta starfað að áhugamálum, sem
eru við hans hæfi. Eitt lnð skemtilegasta og vinsælasta
áhugamál, sem unga fólkið getur valið sjer, er söngurinn;
hans geta allir notið, ungir sem gamlir.
Þá vildi jeg minnast nokkuð á sönginnn, eða öllu
heldur söngleysið-, í barnaskólum vorum. Örugt ráð til
að reisa við sönginn, er auðvitað Jrað að koma honum
inn í alla barnaskóla landsins. — Furða er, hve almenn-
ingur og þeir, sem um barnaskólana hafa átt að sjá, liafa
virst nær Jtví algerlega hafa gleymt Jressari skyldunáms-
grein í öll þessi 12 ár, sem liðin eru síðan fræðslulögin
gengu í gildi; reyndar eru til örfáar heiðarlegar undan-
tekningar. Skrifað stendur í fræðslulögunum: „Hvert
barn, sem er fullra 14 ára að aldri, á að hafa lært nokkur
einföld sönglög, einkum við íslensk ættjarðarljóð." Það
væri nú Jrakklætisvert, ef Jressar lágu kröfur hefðu verið
uppfyltai', en Jrví er nú einu sinni ekki að heilsa. Það
eru víst teljandi þæ* fræðslunefndir, sem taka nokkurt
rillit til Jress, Jregar þær ráða kennara, hvort hann geti