Hlín - 01.01.1927, Qupperneq 161

159
Mn
Mikið þreytti Steini litla heilann sinn við það í hvernig lagað
fjármálabrask hann ætti að hleypa sjer til þess að eignast hníf
— verulega góðan hníf. Jú, hann ætlaði að tína upp mikið af ull,
en verst var að ullin var í svo lágu verði. Hann hafði seinast í
morgun spurt hann Jón hreppstjóra, þegar hann beið á hlaðinu
eftir að pabbi kæmi út, hvort nokkuð raknaði fram úr með verð
á ullinni. »Ó, nei«, hafði Jón sagt og hlegið, eins og það væri
nokkuð hlægilegt smáræði, að ullin var verðlaus. Svo hafði hann
spurt, hvort Steini ætti margt fje. Ónei, ekki var það nú, en það
var upptíningurinn, sem hann var að hugsa um. Þá hafði Jón
hlegið, svo ístran hristist, og sagt að Steini (Væri efni í búmann.
Steini blístraði. Hann var ekki alveg viss um að þetta hefði ver-
ið hól um hann, líklega hafði Jón verið að gera gys að lionum. —
En þegar Steini litli á Mel væri búinn að afla sjer fjár, ef til
vill að finna kistil í jörðu fullan af peningum, þá ætlaði hann
að ganga til Jóns hreppstjóra, þegar hann kæmi til að biðja
pabba hans að skrifa upp á víxil — og segja: »Væri það ekki
heppilegra, að jeg lánaði hreppstjóranum nokkur þúsund«. Þá
mintist hann þess, ef til vill, að hann hafði einu sinni skopast
að litlum dreng, sem talaði um vöruverð og horfur. — Steini
veifaði keyrinu og danglaði í kýmar, honum svall móður til stór-
ræða. Á leiðinni heim fór Steini fram með fjallinu. Hann var að
svipast um eftir hreiðrum. Honum þóttu egg afar góð, og svo
hafði Gvendur á Grund boðist til að kaupa af honum mófugla-
og smáfuglaegg. 25 aura vildi hann borga fyrir smáfuglshreiðr-
ið, en 40 aura mófuglshreiður. Fjögur smáfuglshreiður þurfti
hann að finna til þess að fá eina krónu, og Steini fór að telja
saman og reikna. Hó, hó, þarna flaug önd upp úr viðarrunni.
»Sem jeg er lifandi, stóra-gráönd«. Steini hentist inn í runnann.
Það stóð heima, Þarna lágu 6 bláhvít egg. Hann tók af sjer húf-
una og tíndi eggin öll í hana. Hann hugsaði sig um litla stund,
og ljet svo tvö egg' í hreiðrið aftur. — í stóru grjótskriðunni
'þurfti hann að vera aðgætinn, þar fann hann tvö steinklöppu
hreiður. Nú varð hann að viðhafa alla varasemi, svo litlu eggin
brotnuðu ekki. En heim kom hann þeim heilum. »Viltu sjóða