Hlín - 01.01.1953, Blaðsíða 56

54
Hlín
ugastöðum. — Hinsti hvílubeður hennar er einn af hin-
um óþektu þar á meðal leiðanna lágu. — Ekkert hefur
verið gert til að einkenna hann nje prýða á nokkurn hátt.
— Þar hefur engin umgerð verið reist, ekki grætt eitt ein-
asta blórn. — En mjer er spurn: Hvílir ekki su skylda á
okkur fnjóskdælskum konum, gagnvart þessari látnu lista-
konu, að heiðra minningu liennar með hugþekkum hætti,
og þá hvað helst með því að græða á gröf hennar lifandi
rósir, sem.brosa mót geislum himinsins og senda ljúfa
angan út um umhverfið? Það væri verðugur sómi við
minningu hennar, sem var það eiginlegt að auka fegurð
lífsins alstaðar þar, sem hún fór um huga sínum og
höndum. — Þjóðfjelagið stendur í þakkarskuld við sjer-
hvern, sem þannig lifir, því slík breytni er bjarmi af þeim
bjarta loga, sem aldrei má loka augum fyrir.
Jórunn Ólafsdóttir, Sörlastöðum í Fnjóskadal.
Ólína Ólafsdóttir.
Fœdd 1. júní 1867, dáin 24. júli 1952.
„Hún ólst upp við fátækt að innlendum sið
í öreiga moldarklefa,
og átti í höggi við íslenskan skort
til æfinnar síðustu skrefa."
Þessi skörulega kona, sem lijer kveður ástvini sína og
sveitunga í dag að sýnilegum samvistum, var engin hvers-
dagskona. — Jeg ætla mjer ekki þá dul að halda neina
ræðu eftir hana. Til þess er jeg ekki fær. Það á hjer við,
sem Matthías sagði um vin sinn látinn: „Altof stór af
Guði gerður greindaralin hversdagsmanns.“ — Þrátt fyrir
fátæklegt uppeldi og harðsótt lífskjör, náði hún þeim