Hlín - 01.01.1960, Qupperneq 155

153
Hlin
Núpi og skoðaður hellir þar við bæinn. — Næst var komið í til-
raunastöðina á Tumastöðum, en tímans vegna slept að fara að
Sámsstöðum. — Væri vel, að sem flestir hjeraðsbúar, og aðrir
landsmenn, ættu kost á því að sjá það sem ræktað hefur verið
þarna og víðar í Fljótshlíð, það kynni að gefa þeim „trú á landið“,
sem veikir eru eða hálfir í þeim sökum.
Ekið var heim að Hlíðarenda, gengið þar í kirkju og umhverfis á
staðnum, var gestunum sýnd í brekkunni, ofan bæjarins, rústin
sem talin hefur verið af skála Gunnars. — Mörgum, sem ganga
um þessar slóðir, kann að fara líkt og Bjarna, — sem að vísu var
uppalinn á Hlíðarenda:
Æ var mjer þá sem jeg sæi
segginn í örvahreggi
þrjátíu einan ýtum
ótrauðan rísa móti.
Múlakot var siðasti viðkomustaður í ferðinni. — Nokkra stund
var gengið um trjágarðana þar undir ljómandi laufþakinu, mörg-
um hlýnar fyrir brjósti í því musteri. — Guðbjörg í Múlakoti lá í
rekkju sinni í bænum, hún ljest litlu síðar en þetta var. — Sá, sem
rennir huganum að Múlakoti, minnist Guðbjargar um leið. —
Ekið var heimleiðis austur undir Fjöll, er leið að miðnætti, allan
daginn hafði verið blíðviðri. — Er konurnar sneru heimleiðis
höfðu þær lieim með sjer minningar um staði, sem þær flestar
höfðu áður aðeins þekt að afspurn, þó innanhjeraðs væri — og
þeim var ljósari en áður auðlegð hins sögufræga Rangárþings.
Artna Vigfúsdóttir, Asólfsskála.
Frá Reykjavík er skriiaö haustið 1959: — Kæra Halldóra. Jeg
þakka yður kærlega hugulsemi yðar og vinarþel, sem mjer birtist
nú á dögunum, er jeg móttók kort yðar ásamt ársritinu Hlín, 41.
árg., sem hefur inni að halda grein vinkonu minnar, Lilju á Víði-
völlum: „Skagfirðingabúð“.
Rifjaðist margt upp fyrir mjer, er jeg las greinina. — Víst var
það, að búðin okkar á Þingvöllum bar af öllum búðum annara
hjeraða, og höfðu margir orð á þessu við mig. — Eins víst er það
líka, að það var Lilju mest að þakka að svo varð — því hún var
„kaptian og kommandör", hæstráðandi, um alt, er varðaði tjald-
búðina, þ. e. skreytingu hennar utan og innan.
Var oft glatt á hjalla í búðinni, því Skagfirðingar er þjóðhátíð-
ina sóttu, fjölmentu þar, og margur gesturinn heimsótti okkur þar.
Minnist jeg sjerstaklega eins kvölds, er jeg ljet veita öllum gest-