Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 129
Kveðjuorð.
Flutt af Halldóru Bjamadóttur í 90 ára afmælisfagnaði
hennar á Háteigi í Reykjavík 14. október 1963.
Þá er nú tími til kominn að þakka fyrir sig hjer á þess-
um stað og þessum tíma. — Fyrst og fremst Guði mínum
fyrir alla vernd og varðveislu um langa æfi, líf og heilsu
og daglegt brauð. — Góðum mönnum á jeg líka margt
að þakka: Góða foreldra, gott æskuheimili, fyrirbænir og
blessunaróskir elskaðrar móður, sem lagði alt í sölurnar
fyrir mig. — Við vorum samvistum til daganna enda,
innanlands og utan. — Þá ber að þakka að hafa átt kost á
að sjá mikinn hluta okkar fagra lands og mörg önnur
fögur lönd, kynnast fjölda af góðu fólki, sem hefur borið
mann á höndum sjer. — Hver fær talið það alt.
Þessu heimili, hjer á Háteigi, á jeg einnig mikið að
þakka, ástúð og vináttu áratugum saman. — Hjer átti
jeg heima í 11 ár. — Húsfreyjan hjer, heiðurskonan, lista-
konan, Ragnhildur Pjetursdóttir, vinkona mín, bauð
mjer til sín, þegar jeg misti móður mína 1924. — Hjer
naut jeg vináttu og umhyggju þeirra góðu hjóna, Hall-
dórs og Ragnhildar og dætranna þriggja, sem hafa verið
vinir mínir æ síðan.
Háteigur var stórt heimili í þann tíð, mikill heyskap-
ur, 10 kýr í fjósi, garðyrkja, og svo spunnið og ofið og
lesnar sögur á kvöldvökum.
Jeg ferðaðist mikið á þessum árum, innanlands og
utan. — En þegar jeg breytti til 1935, eftir 11 ára veru