Skutull - 24.12.1964, Blaðsíða 7

SKUTULL
7
unnar, gengu hægt og leidd-
ust.
„Velkomin á fætur og út í
góða veðrið,“ sagði ég, er ég
mætti þeim.
„Þakka þér fyrir.“
„Hvernig er heilsan?"
„O, hún er bísna góð. Ann-
ars er nú ekki við miklu að
búast eftir svona stuttan tíma,
og af svona ræfli, sem ég er.“
Hún var glöð og hress að
heyra á málrómnum, og hún
hló við.
„Já, þetta útheimtir sinn
tíma,“ sagði ég spekingslega,
og talaði eins og sá, sem veit.
„Það er reglulega fínt veður
núna,“ sagði gamli maðurinn
og leit upp í himininn, sem
var blár og fagur.
„Já, yndislegt.“
„Já, þeir eiga bágt, sem ekki
komast út í sólskinið og þetta
dásamlega veður,“ sagði hún
full samúðar.
Við játtum því, ég og gamli
maðurinn; svo þögðum við
góða stund.
„Það er líklega ekki löng
fótaferð hjá þér ennþá?"
spurði ég, og rauf þar með
þögnina.
„Nei. Einn klukkutími,
svona til að byrja með. En
það kemur.“
„Já. Ég fékk tvo þegar ég
byrjaði," sagði ég, en sá jafn-
skjótt að ég hafði hlaupið á
mig, og iðraðist orðanna.
Við þögðum enn.
Svo tók hún af skarið:
„Jæja, Jónas minn. Eigum
við ekki að halda áfram?“ Og
hún snéri sér að manni sínum.
„Jú, það er víst bezt. Vertu
sæll.“
Veriði bless.“
Ég hinkraði við, horfði um
stund á eftir þeim, og dáðist
stöðugt meir og meir að þess-
um einstöku hjónum. Mér kom
í hug saga, er ég hafði heyrt
frá því er þau voru ung:
. . . Þá foreldrum Gunnjónu
barst til eyrna, að meira væri,
en góðu hófi gegndi, á milli
hennar og Jónasar, fyrtust
þau við. Hann var almúgason-
ur, en þau áttu til ríkra að
telja. Það tók ekki tali, að
slíkur maður kæmi inn í ætt-
ina. Frú Jórunn, móðir Gunn-
jónu, var stórlát kona og
drembileg. Það stoðaði lítt,
Hálfdán, maður hennar, hefði
látið snúast, fyrir fortölur
dóttur sinnar, og væri ekki
jafn þvermóðskufullur og fyrr.
Frú Jórunn var ekki lengi að
yfirvinna hann á ný. Hún hélt
langa og mikla æsingatölu um
það, hversu mikil smán þetta
yrði. Hinum fornu, göfugu og
ættstóru höfðingjum Mikla-
fellsættarinnar, væri stórlega
I
misboðið með þvílíkum ráða-
hag. Það skyldi ekki verða,
meðan hennar nyti.
Svo leið og beið.
Það var ekki laust við að
hlakkaði í frú Jórunni. Alla
tíð hafði hún átt því að venj-
ast, að hafa sitt fram. Sem
barn í vöggu þagnaði hún
sjaldnast, þá augun voru ekki
afturlukt. Vart var hún kom-
in á legg, og gat skammlaust
nefnzt talandi, þá hún drottn-
aði yfir heimilinu. Er hún óx
upp og varð gjafvaxta, var
hún orðlagður svarkur. Gróu-
sögur gengu um, að hún hefði
neytt Hálfdán til að kvænast
sér. Gulldali hafði hann átt
marga í kistuhandraðanum —
og þeir glóðu.
En mitt í sigurvímunni, og
öllum á óvart, gerðu þau,
Gunnjóna og Jónas, trúlofun
sína heyrinkunna. Gunnjóna
hafði farið sína eigin leið,
þrátt fyrir allar fortölur móð-
urinnar og hringlanda föðurs-
ins. Hún braut af sér hlekki
foreldravaldsins, og kaus það
eitt, sem hjartað þráði og
elskaði. Og þess hafði hún
aldrei þurft að iðrast. Tilfinn-
ingarnar höfðu úrslitavaldið,
og ástarguðinn leiddi hana,
við hlið manns hennar, á
gæfubrautina, og gerði _það
enn. Þótt stundum blési á móti
voru þau aldrei fátæk; þau
áttu hvort annað. Það var
þeirra mesti og bezti auður.
Fyrst er sá fjársjóður léti á
sjá, yrðu þau fátæk, og lífið
einskis virði. Gunnjóna hafði
átt við veikindi að stríða hin
síðari ár, en samt voru þau
glöð og ánægð. Þau höfðu lií-
að og lært, og þau þökkuðu
lífinu fyrir samverustundirn-
ar . . .
Gamli maðurinn kom oft í
heimsókn, stundum daglega.
Hann þreyttist aldrei á að
ganga þessa löngu leið til
sjúkrahússins, frá heimili
sínu.
„Mér hverfur þreytan er ég
sé hana Gunnjónu mína svona
hressa,“ sagði hann eitt sinn,
er ég spurði, hvort það væri
ekki erfitt fyrir þetta gamlan
mann, að ganga slíkan óraveg.
„Nú, og þegar ég kem
heim,“ hélt hann áfram, „þá
reyni ég að hvíla mig sem
bezt áður en ég kem næst.“
Ég samsinnti þessu. Þetta
var ekki nema eftir öðru. Öll
orð þeirra og athafnir miðuðu
að því, að gera hvort öðru
lífið léttbærara.
Sumarið var indælt. Ég fékk
útskrift, og mér fannst ég
stálsleginn. Með útbreiddan
faðminn hljóp ég fagnandi út
Framhald á 9. síðu.
!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIII!!IIII!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIII II1111111111111II1111III1111
Óskum
öllum
viðskipta-
vinum
vorum
gleðilegra
jóla
með
þökk
fyrir
viðskiptin.

Gefjun - Iðunn
| KIRKJUSTRÆTI |
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll II llllllllll III llllllllllllllllllllllllllllli IIIIIIIIIIIIII1111II lllllll II1111111111111111111II llll II lllllllllllllll III llllllllll III
.........................................iiiiiiiiiiiiiiiiiiijafiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.. lllIlllllIllIlllllllHlllllllllllllllíllH|ll»llIlliilllHlllllllllllllilllllllll■llllllll•lllll»||,||«||»||,^|,||,||,|^,||,,|,|,,,|,,l,ll,l,,,l,l,,ll,ll,ll,lll,l,,l,,l,ll,l,,ll,1