Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Qupperneq 47

47
|>egar vjer berum pessar töflur saman við pað, sem
hjá oss tíðkast, pá sjáum vjer að minni tími er ætlaður
í ýmsum bekkjum til kristindómskennslu, og jafnvel til
skriftarkennslu og reiknings. Móðurinálinu er aptur á
móti ætlaður miklu meiri tími en vjer ætlum pví. ]?ó
er eigi svo, að mjer sýnist vjer verja of stuttum tíma
til pess einsog vjer högum kennslu pess. |>ar koma börn
ólæs í skóla, en hjer koma pau meira og minna læs,.
par er miklum tíma varið til að kenna um bygging
móðurmálsins, en hjer mun slíkt af mjög skornum
skammti; par er ylir höfuð margvísleg fræðsla sett í
samband við móðurmáls- og lestrakennsluna; en hjer
mun pað tíðkast að tímanum sje varið til lestrarkennsl-
unnar einnar og annars eigi, og á meðan svo er, pá er
mjer nær að halda, að eptir árangrinum sje fremur varið.
oflöngum en ofstuttum tíma til hennar. En erfitt mun
verða að kippa í iag lestrarkennslu og móðurmálskennslu
yfirhöfuð á meðan vjer höfum ekki lesbækur sniðnar
eptir pörfum barnanna. og beinlínis ætlaðar til pess.
En pví rniður vantar pær, og pá teldi jeg kennarafje-
lagið hafa verið góðu heilli stofnað, ef pað yrði til pess.
að útvega oss pær. Að vísu væri pað eigi rjett sagt
að vjer hefðum enga lesbók, vjer höfum pó lesbók handa
alpýðu eptir J>órarinn prófast Böðvarsson; en hvorttveggja
er pað, að hún mun nú pví nær uppseld, og að hún
var samin á peim tíma, pegar fátt var um skóla og
skólakennara hjá oss, og pví fremur löguð handa ungl-
ingum og proskuðum mönnum, er vildu afla sjer fræðslu
af eigin ramleik, og pað veit jeg að hún hefur drjúguni
aukið pekklngu fjölda slíkra manna og unnið á pann
hátt stórmikið gagn.
Við lestrarkennsluna er frá upphafi, að minnsta
kosti víða, viðhöfð hljóðkennsluaðferð og skrifkennsluað-
ferð sameinaðar. Stöfunaraðferð vora sá jeg ekki við-