Búnaðarrit - 01.01.1967, Blaðsíða 241
BÚNAÐARÞING
233
GreinargerS:
Búfjárræktarnefnd lítur svo á, að mál það, er ályktun
þessi fjallar um, sé svo alvarlegs eðlis, að Búnaöarþing
geti ekki farið svo heim, að það láti það ckki til sín
taka. Höfuðrökin fyrir efni ályktunarinnar telur nefnd-
in þessi:
1. Lækningar á sjúkdómnum eru, að því er yfirdýra-
læknir telur, mjög dýrar og vinnufrekar.
2. Yfirdýralæknir telur vonlítið, að hægt sé að útrýma
sjúkdómnum að fullu með því að beita lækningum.
Ef það reynist rétt, virðist óhugsandi að komast
hjá því, að hann breiðist út með fólki og fénaði, og
er þá ógerlegt að gera sér grein fyrir, liver fjárút-
lát og óþægindi slíkt kann að kosta um langa fram-
tíð.
3. Erlend reynsla sýnir, að sauðfé og liross geta tekið
og borið sýkina, og segir sig sjálft, livaða álirif það
hefði, ef svo tækist til liér.
4. Yfirdýralæknir telur á liinn hóginn miklar líkur
til, að unnt yrði að útrýma sýkinni með aðgerðum
þeim, er í ályktuninni er stungið upp á.
Mótatkvæðið greiddi Sveinn Jónsson og lét því fylgja
eftirfarandi greinargerð:
„Ég get ekki fallizt á skilyrðislausan niðurskurð eins
og í ályktuninni felst en tel liins vegar, að fara ætti þá
leið í þessu máli, sem yfirdýralæknir bendir á í tillögu
þrjú í erindi sínu til landbúnaðarráðlierra. Ég fæ ekki
séð, með tilliti til þeirra upplýsinga, sem fyrir liggja, að
sú leið sé neitt óvissari til árangurs við útrýmingu veik-
innar, ef unnið er af fullum krafti að lækningum og ein-
angrun liinna sýktu gripa fram til næsta hausts. Enda
gæti þá verið fengin mikilsverð reynsla og lærdómur af
háðum leiðum, niðurskurðar- og lækningaleiðum.
Eins og samgöngum er nú liáltað við okkar land, þá er
það voulaus aðferð fyrir okkur ísleudiuga að ætla að