Búnaðarrit - 01.01.1950, Page 202
198
BÚNAÐARRIT
og varð það til stórra bóta. Sambandið styrkti mörg
biinaðarfélög til þess að halda námskeið i skó-
gerð, sem og gaf góða raun. Sömuleiðis styrkti sam-
bandið kvenfólögin í sýslunni við ýmiss konar iðn-
aðarnámskeið, sem þau hóldu. Hafa öll þessi námskeið
borið góðan árangur og stefnt að því að auka þekk-
ingu og bjargræðismöguleika fólks. Til þessara nám-
skeiða hefur sambandið varið alls á 9. þús. kr.
Verðlag landbúnaðarafurða.
Það er raunar kunnara en frá þurfi að segja, að bænd-
ur hafa, meiri hluta þess tíma, sem þetta samband hefur
starfað, átt í miklum örðugleikum vegna hins lága verðs
á afurðum þeirra. Örðugast var þetta þó á árunum
1930—1938. Hin mesta yfirsjón, sem hent hefur sam-
vinnufélög bænda, var sú, er dilkakjötið var sett oían
í 70 aura kg í útsölu haustið 1930. Ýmislegt annað verð-
lag í landinu fór þá hækkandi. Ég minnist þess, að
haustið 1932 átti óg 200 dilka og fékk 8 krónur fyrir
dilkinn. Fóru þeir allir upp í opinber gjöld mín það
ár og hrukku ekki til. Ef bóndi tók kaupamann, mátti
hann búast við, að hann tæki alla dilka búsins í kaup
og fæði að loknum slætti. Margar furðulegar sögur
mætti hér tilfæra frá þeim tímum. En jafnvel það und-
arlegasta var það, að margir bændur snerust á móti
sjálfum sér og með hinni opinberu leiðslu, sem hljóð-
aði á þá lund, að ekki mætti verðleggja vöruna hærra,
því að þá gengi hún ekki út.
Vorið 1933 voru í byrjun maí samtímis haldnir að
Laugum aðalfundir K. Þ. og húnaðarsamhandsins. Á
fundi kaupfélagsins var m. a. lesið bréf frá fram-
kvæmdastjóra S. I. S., þar sem lagt var til að áætla
dilkakjöt i viðskiptum þá á næsta hausti á 40 aura kg.
Sá, er þetta ritar, benti á það á þessum fundi, að ])elta
verðleysi afurðanna hlyti að valda algeru hruni í land-