Morgunn - 01.12.1942, Side 65

MO RG UNN
191
um gera ráð fyrir að hann gæti lesið hugsanir annarra
og beitt fjarskyggnihæfileikanum að eigin geðþótta.
Hvaða ástæða væri til þess fyrir slíkan mann, að vera
að bollaleggja um framtíðina eða að berjast fyrir einu
eða öðru áhugamáli? Hann myndi að vísu engin glappa-
skot gera, en hann myndi heldur aldrei neinum árangri
ná. En — án áreynslu og erfiðis er engin þróun hugsan-
leg. Slíkum manni myndi svipa til skordýrsins, hann
væri ekkert annað en undursamleg vél. Slík þróun ynni
á engan hátt að fágun manneðlisins eða göfgun þess.
Hún myndi ekki leiða til fullkomnunar í dyggðum eða
nianngildi, en skapa aðeins einhvers konar svefngöngú-
Veru. Henni væri unnt að sjá og skynja sérhvað, án þess
að skilja neitt. Slík mannvera leiddi aðeins í ljós yfir-
skilvitlega sjálfgengivél. Eins og þroska mannsins er
háttað nú, er það ekki aðeins hagstætt, heldur og skil-
yrðislaus nauðsyn, að fullkomnustu skynhæfileikar hans
skuli leynast blundandi og starfvana í dulardjúpi eðlis
hans“.
Þessi er skoðun dr. Geley. Ýmsu mætti bæta við, er
styður skoðun hans, að dómi Bozzano. í áðurnefndri bók
sinni fer hann nokkrum orðum um þessi efni. Hann
bendir þar m. a. á truflanir þær og byltingu, sem það
uiyndi valda í sambúð mannanna, fjölskyldulífi þeirra
þjóðlífinu yfir höfuð, ef mennirnir eignuðust almennt
slíka hæfileika, ef þeir yrðu þeim almennt jafntamir í
notkun, sem venjulegir skynhæfileikar. Hann segir á
einum stað: „Hugsið yður, að mennirnir væru almennt
búnir hæfileikum til skyggni inn í fortíð, nútíð og fram-
tíð. Þeim væri jafn auðvelt að beita þeim sem líkamlegri
sjón. Hugsið yður ennfremur, ao þeim væri og unnt að
lesa hugi hver annars sem opna bók. Þannig hlyti óhjá-
kvæmileg að fara, ef þeir hefðu hlotið líffræðileg
starfstæki í skyntækjakerfi líkama sinna, eins og sumir
Ætla að verða muni. Yrði þessum mönnum að ætlan
sinni, þá hlyti þetta að valda gjörbyltingu í sambúð