Morgunn - 01.06.1961, Síða 67

MORGUNN
61
ið og beint að rúmi, þar sem móðir hans lá mikið veik.
Hann þóttist gripinn undrun og ótta, þegar hann sá hana,
en móðir hans gaf engan gaum að honum. Hann hrökk
upp af svefninum mjög æstur, og var amma mín þá að
hrista hann og hrópa: „Dan, — Daníel, vaknaðu, síminn
er að hringja“.
í símanum var frændi hans, sem heima átti í Boston.
Hann tjáði honum það, sem draumurinn hafði þegar vitrað
honum: Að móðir hans hefði komið óvænt til þeirra í heim-
sókn, hefði veikzt skyndilega og andazt í húsi þeirra. Afi
minn varð lostinn miklum harmi yfir því, að móðir hans
skyldi geta komið vestur um haf, án þess að gera honum
aðvart, og deyja án þess að fyrirgefa honum, að hann
hafði kvænzt gegn ráði hennar.
Það eru til sögur af mörgum draumum, sem hafa endur-
tekið sig hvað eftir annað í sögu sumra ætta. Þessi fyrir-
bæri eru venjulega kölluð ættardraugar, birtast meðlimum
gamalla ætta og boða dauða. Stundum má rekja tákn-
myndina í þessum draumum til löngu liðinna sorgarat-
burða, jafnvel gamalla blóðsúthellinga í ættinni.
En um allt þetta var mér gersamlega ókunnugt, þegar
mig dreymdi líkvagninn í fyrsta sinn áríð 1946. Það var
fyrst nokkrum árum síðar, að hin fulla merking varð
mér ljós.
í annað sinn dreymdi mig svarta vagninn árið 1952, og
var ég þá í San Francisko. Ég hafði tekið á leigu íbúð í
húsi nokkru í Pacific Heights, sem hjónin dr. Spierel og
kona hans áttu. Þau bjuggu á neðstu hæðinni sjálf.
Ég hafði dvalizt þarna um tveggja vikna skeið, hafði
lítillega kynnzt frú Spierel, en ekki séð dr. Spierel, þegar
svarti vagninn og hestarnir fjórir birtust mér í draumi.
Eins og fyrr vivtist einhver ókennd vera í vagninum segja
mér fyrir verkum. Ég steig út úr vagninum, og ók hann
þá burt.