Íslendingur


Íslendingur - 01.10.1947, Qupperneq 5

Íslendingur - 01.10.1947, Qupperneq 5
Miðvikudaginn 1. október 1947 ÍSLENDINGUR Nú áttum • við í fyrsta skipti á ævinni að ferðast meS þeim farartækjum, sem í flest- um stórborgum heimsins eru mikil- vægasti þátturinn í fólksflutningum frá einum staS til annars. ViS vor- um eins og gefur að skilja öldungis óvanir slíkum farartækj um og einnig með mikinn farangur meðferSis, sem ekki jók beinlínis á lipurS okkar og flýli, enda sagði sá, er tók á móti okkur, aS hann hefSi sjaldan séS menn sem voru öllu hlýðnari eða aulalegri en viS í þessum neSan- jarðargöngum. Allt blessaðist þetta þó að lokum og komumst við til nátt- staðar okkar, Porte de Versailles, án þess að nokkur týndist. I því húsi er haldin iðnsýning í maímánuði hvert ár, en nú stóð þessi geysistóri salur auður nema hvað allmargir skátar frá ýmsum þjóðum sváfu þar nóttina áður en lialdið var til jam- boree. Um kvöldið eftir að dimmt var orðið, sem er miklu fyrr þar en hér, var haldinn sameiginlegur varð- eldur allra þeirra þjóða, sem höfðu náð þarna síðasta áfánganum á leið sinni til Moisson. Þar sáum við Is- lendingarnir margir í fyrsta skipti skáta frá ýmsum löndum sitja sam- an við bálið, en við fundum ekki til þess að þeir væru útlendingar eða okkur ólíkir, heldur sátum við þarna hliÖ við hlið og tókum þátt í skemmt- unum hvers annars með ósvikinni lífsgleði og kálínu alveg eins og við sætum umhverfis varðeld austur í Vaglaskógi eða vestur í Hörgárdal heima á gamla Fróni. Þetta var sann- arlega alþjóðlegur varðeldur. I býti morguninn eftir vorum við vaktir og öllum sagt að hraða sér að ferðbúast því kl. 7 færi lest út á mótstaðinn, sem er um 70 km. frá París. Allt gekk eins og í sögu með undirbúninginn og innan stundar vorum við setztir upp í tveggja hæða lest og áttum nú flestir fyrir hönd- um fyrstu járnbrautarferðina á ævinni. Lestin brunaði af stað og við notuðum tímann iil að skoða það sem fyrir augun bar. LandslagiS var öldótt og skógi vaxið en hér og þar sáum við bóndabæi og var þar fólk við vinnu á ökrunum. Af og iil fór- um við í gegnum sveitaþorp og út á Signu sáum við skip og bála bruna fram og aflur. En tíminn leið fyrr en varði og allt í einu nam leslin staSar á Rosney-stöðinni, sem er skammt frá mótstaðnum, og tókum við þar bifreiðar, sem fluttu okkur síðasta spölinn á inngöngusvæði jamboreeborgarinnar. Þar stigum við úr bílunum og slógumst í hóp þúsundanna ,sem þrammaði heim til I)úa sinna eftir Rue de Nations -— vegi þjóðanna, en svo hét aðalgatan í Ijaldborginni á jamboree. Vegur þessi var bæði beinn og breiður og um 1000 m. langur og lá hann frá aðalinngönguhliöi borgarinnar inn á L’Arena, sem var aSalhátíðasvæSi mótsins og endaði þar við hvílan turn um 50 m. háan, sem har aðal- fánastöng mótsins. Beggja megin „Þjóðvegarins“ stóðu risavaxin lauf- skrúðug tré og þrjár og þrjár fána- stengur stóðu þar saman/ með fram veginum og báru þær marglitar fána- veifur. Ofar með veginum gegnt Ur dagbók jamboree-fara Akureyrar-skátar á friðar-jamboree L’Arena voru fánastengurnar þéttari og stóð þar 21 stöng hvoru megin jamboree-fánans og blöktu á þeim fánar allra þeirra fjörutíu og tveggja þjóða, sem mótið sóttu. íslenzki fán- inn var þar milli fána Braselíu og Englands. Fyrir miðju þessu svæði var upphækkun mikil, sem kölluð var Tribuiié og gnæfðu þar yfir fimrn turnar, er báru fána þeirra 5 jam- boreemóta, er áður höfðu fram far- ið. Út frá þessari upphækkun ganga áhorfendapallar, sem rúma þúsundir manna. Yfir Tribuné liggja tröppur að baki en hallandi braut liggur inn ! á hátíðasvæSið. Þótti okkur þetta ( fyrirkomulag allt stórkostlegt en viss- i um ekki þá í hvaða augnamiði öll þessi tilhögun var gerð. Verður vik- ið að því síðar. Við beygðum nú út af aðalgölunni og gerigum síðasta áfangann til AlsírbúSa, þar sem land- ar okkar höfðu komiö „Litla Islándi“ fyrir í faðmi skógarins. Loksins vor- um við komnir alla leið á jamboree. Sei'tting mófsins. Laugardaginn 9. ágúst lá stöðugur fólksstraumur lil tjaldborgarinnar í Moisson. Um 40 þúsund skátar voru nú saman komnir þar og ferðamenn víðsvegar að lögðu nú leið sína þangað til að vera viSstaddir setn- ingu þessa mikla alheimsmóts, sem álli að fara fram uin kvöldið. Við Islendingarnir höfðum heyrt gamla jamboreefara segja að selning slíkra móta væri eitt hið áhrifamesta er þeir höfðu lifað og biSum við því rökkursins fullir eftirvæntingar og tilhlökkunar. Laust eftir kl. 20, þeg- ar dimmt var orðið, gengum við fylktu liði þangað, er okkur hafði verið sagt að mæta fyrir sétninguna og biSum þar nokkra stund. Hófsl nú inngangan á L’Arena, | sem var setningarsvæöið, og gengu i þjóðirnar frarn eftir stafrófsröð upp j milli hinna 5 íurn'a og yfir Tribuné. Næstir á undan okkur gengu Indverj- ar og voru þeir 700 íalsins. Við geng- um upp á Tribuné í tveimur átján- földum röðum og staðnæmdumst á pöllunum beggja vegna við miðturn- inn. — Það var áhrifarík stund fyrir okkur, sem orð fá ekki lýst, þegar hið mikla mannhaf blasti við, og ljóskastarar og hundruð alls konar myndavéla bein,dust að okkur — há- lalararnii' tilkynntu að þella væri ís- land — Island gengur inn á svæðið. Fánarnir lyflusl og við gengum syngjandi áfram. Fagnaðarópin frá þúsundunum flæddu á móti okkur og nafn Íslands var hrópað á öllum hinum framandi málum, sem þarna voru töluð. Raðir okkar féllu saman í 36 falda röð og við gengum undir vaxandi fagnaðarópum á þann stað, sem okkur var ætlaður, meðal þeirra skáta, er bjuggu í Alsírbúðum. Inn- • • Onnut grein ganga þjóðanna tók meira en klukku- j tírna, þar til setningarathöfnin hófst, með því að skátahöfðingi Frakk- lands, General Lafont, flutti ávarp, og lýsti lilgangi þessa móts og þýð- ingu þess í þá átt að fullnægja ósk- um og vonuin alls mannkyns um frið og bræðralag. Hann bauö skáta frá öllum löndum veraldar velkomna til Frakklands og bað þá nota tímann vel til að hnýta vináttu- og bræðra- bönd, sem mættu verða til þess að lialda mannkyninu frá nýju flóði styrjalda og mannvonzku. Eflir að ræða skátáhöfðingjans hafði verið þýdd á ensku var Frakk- land beðið lifa, með voldugu hrópi, og síðan hófst hátíðlegasta stund setningarinnar. Var það eins konar láknræn sýning, er minnti á þau fimm jamboree, er áður voru hald- in. Var þetta gert á þann hált að fyrst kom inn stór vagn með tjaldi, er á var máluð mynd af Baden Po- j vvell og myndir af skáturn við störf sín. Fram með vagninum gengu skát- ar með blys, er áltu að tákna varð- elda hins fyrsta jamboreemóts, er haldið var á Olympía í Englandi 1920. Næst kom inn víkingaskip með þöndu segli og var það með dönsku fánalitunum. MeS því gengu blys- berar og áltu blys þeirra að tákna eldinn frá jamboree, er lialdið var í Danmörku 1924. Þar næst kom inn vagn með stórum boga, er minnti á beiðurssveig. 1 boganum var ör og með vagninum voru borin blys, er minntu á eldana frá jamboree í Ar- , row Park í Englandi 1929. Þar næst | kom inn á svæðið vagn með líkan i af stökkvandi steingeit. Með honum j voru borin blys, er minntu á jam- 1 boree-eldinn í Ungverjalandi 1933. j Síðast kom stór vindmylla á vagni ■ og snerusl vængir hennar. Með henni ' voru borin blys og áttu þau að tákna ' jamboree í Hollandi 1937. Meðan ! vagnarnir óku inn heyrðust ómar af i viðkomandi jamboree-söngvum í há- j lölurunum. Vögnunuin var ekið í sveiga um setningarsvæðið þar íil þeir nárnu staðar á því miðju, Var nú flult af plötum ræða sú, er Baden Pawell hélt við setningu jamboreemótsins í Hollandi fyrir 10 árum, en djúp þögn ríkti meöal allra þúsundanna svo að aðeins heyrðisl rödd hins látna mannvinar. AS ræðunni lokinni var lif og r,tarf Baden Powells hyllt ákaflega. Því næst tók lil máls innanríkisráðherrk Frakklands og lýsti ánægju sinni vfir því að Frakklandi skyldi hlotnazt sá heiöur að taka á móti svo góðum gestum frá svo mörgum löndum. Þá tók Lil máls aSalmótstjóri jamboree, Van Effenterre, og lýsti hann hið 6. jamboree opnaÖ. Lustu skátarnir þá upp jamboree-hrópinu og tendruðu kyridlana, sem áður hafði verið út- ' býtt, við eld frá vögnum þeim, er fyrr var frá sagt. Á skammri stundu varð alll svæð- ið að iöandi Ijóshafi, sem leystist sundur smátt og smátt, því að nú hélt hver heim til sinna búða. Allar götur frá L’Arena urðu eins og ljós- elfur, sem liðuðust inn í skóginn og myrkrið. Syngjandi og fagnandi héldu blysíararnir hver til síns heima og tendruðu nýjan jamboree- eld, en jamboree þýðir á máli Indí- ána friðareldur. Jamboree, þetta dásamlega ævin- týr, var hafiö! Ideima í okkar litla Islandi lýstu Hekla og Geysir við hliðið. ViS skildum á svæðinu við fánaslöngina og lúðurinn hljómaði kyrrð á íslandi. Við hurfum þögulir og þreyttir iil tjaldanna og öllum var það Ijóst að við vorum hingað komnir til aS reynast íslandi vel og ég veit að enginn bregzt þegar skyld- an kallar. Daglegt fíf é jamboree. Við skulum hugsa okkur, lesandi góður, að við séuin staddir á jam- boree einhvern daginn meðan mótið stendur yfir, og þá notuin við auð- vitað tækifærið og skoðum okkur um í tjaldborginni. Það er komiS langt fram á dag og hitinn er orðinn yfir 40 stig á móti sól, svo heitt hefir sjaldan verið á þessum slóðum og eflaust væri bezt að fara hægt og rólega, en þrátt fyrir hitann er eins og allir séu að flýta sér hér og við hrífumst með. Hér sjáum við allra þjóða skáta hraða sér, ef til vill i heimboð íil ókunnra jijóða, í póstliús, síma, verzlun, i- þróttakeppni eða í einhverjum er- indagerðum til aðalstöðvanna, eða þá í einhvers konar „tj aldbúSaflakk“. Urmull gesta, sem hefir takmarkað- an tíma, flýtir sér til að sjá þó a. m. k. ofurlítið sýnishorn af sem flestu því, er hin mikla tjaldborg í Moisson- héraðinu hefir upp á að bjóða þessa i dagana, og þeir verða áreiðanlega ekki fyrir vonbrigðum, því að á hin- um hvíta brennheita mulningi á „vegunum þar“ ber margt nýstárlegt fyrir augað. Hér eru viröulegir ka- þólskir prestar og munkar i gráum, brúnum og hvítum skósíðum kufl- um á hraðri göngu til sinhvers, sem þolir enga bið. Hér eru Arabar og Indverjar, með sitl þunga hvíta höf- uÖskraul, brosandi Negrar og Kín- verjar meS skásett augu, Indíánar, Filippseyinar, Egyptar og Ástralíu- menn, sem sagt, hér á „Vegi þjóð- anna“ sjáum við allar þjóðir og þar á meðal kófsveittan Noröurlanda- búa, sem auðsjáanlega þykir nóg um hitann. Margir bera þjóðfána . sinn saumaðan á einkennisbúninginn og þegar við mætum einhverjum með krossfána Norðurlandanna á brjóst- inu, heyrisl oft glaðlegt hróp eins og „Halló ísland“, ög þá svörum viS „Halló Norge, — God Dag Dan- mark, -— halló Fimdand og heija Sverige,“ því að þótt allir skátar séu bræður rennur okkur blóðið til skyldunnar þegar við sjáum frændur vora. Hér þyrla þúsundir fóta upp ryk- inu á .veginum. og flutningavagnar cg lögreglubílarnir hjálpa til, svo að stundum hverfur hin iöandi umferð í ryk-skýið. — Franskir R.S.-skátar, með rauða klúta, stjórna umferð- inni með festu og dugnaði. Við ís- lendingarnir erurn stundum óþjálir, því að okkur hættir til að vera vinstra megin á vegunum, en hér og annars staðar í Frakklandi er hægri handar akstur, en okkur iekst furðu fljótt að semja okkur að siSunum í i þessu alþjóðlega umhverfi. Járnbrautin, sem liggur í kring- um allt mótsvæðið utanvert, er stöð- ugt fullhlaöin, það eru 6 vagnar í hverri lest og 12 lestir ganga sama hringinn án afláts frá klukkan 6 á morgnana til 9 á kvöldin, lestirnar staðnæmast sjaldan, en fara það hægt að auövelt er að komast af þeim og á, hvenær sem er. Ein hring- ferð með lestinni, sem íekur 40 mín- útur, gefur nokkuð góða mynd af heimsborginni. ViS tökum okkur far og ökum framhjá einu landinu af 'öðru og sjáum að hvert land hefir sín þjóðlegu einkenni eins áberandi og unnt er. Mest áberandi eru hlið- in fyrir héraðsbúðunum frönsku, en þær eru 18 talsins og búa 2 til 3 þús- und í hverjum héraðsbúðum. Eins og áður er sagt eigum við heima í Alsírbúðum. Á hægri hönd við innganginn til Alsír eru markaðir veitingaskálar og verzlanir, birgðastöðvar, veðurstofa, skrifstofur og fjölleikahús, þar scm meðal annars fóru fram kvikmynda- sýningar og brúöusjónleikir, og er þar vel fyrir öllu séð. Aðalhlið Alsír-búðanna eru 8 hvítar arabiskar turnspírur, standa þær 4 hvoru megin við eitt mikið Aiabatjald, sem er útbúiS eins og ArabahöfSingj ar höfðu fyrr á ferð- um sínum um eySimerkurnar. Turn- arnir eru 21 meter á hæð þeir hæstu en lækka svo út til hliðanna. Við skulum nú ganga inn í milli turnanna og litast um. í höfuðatrið- um er fyrirkomulag héraðsbúða eins, þóít mjög mikill munur sé á hliðun- um og ýmsum úlbúnaði. 1 firumsjón búða þessara er í höndum franskra skáta frá Alsír og lil hægri við innganginn hafa þeir sett á laggirnar skrifstofur, upplýs- ingastöðvar, símastöð, sjúkrahús og aðrar opinberar stofnanir. Þar er einnig dálítið upphækkað svæði, sem var varðeldasvæÖið fyrir Alsír-búS- ir, bakvið, á upphækkuninni, eru eft- irmyndir austurlenzkra bogaglugga og stór hvít kringla. Kringum upp- hækkunina, sem er leiksviðið, eru | gróðursett pálmatré og risakaktusar, i sem fluttir voru frá Alsír. j Tjaldbúðir þjóðanna, sem húa í j Alsír-búðum slanda i kringum stórt i ault svæði, sem notað er til leikja og ! íþrótta. Framh.

x

Íslendingur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.